Τα είχαμε πει αναλυτικά  για το νόμιμο, το ηθικό και το δημαρχιακό.

Μόνο μια παρατήρηση. Όταν τα κόλπα δεν πιάνουν, κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πράξη τον δικό τους σχεδιασμό.

Να βγάλουν τις μάσκες και να παίξουν μπαλίτσα. Πέρασαν και οι Απόκριες, τώρα έρχονται τα πάθη. Γιατί δεν θα μάθει, όποιος δεν πάθει.

Επακριβώς λέγαμε:

“Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό”, ήταν η ατάκα στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας.

Έξι λέξεις που περιέγραψαν με πληρότητα τα περισσότερα πολιτικά κεφάλαια και “κεφάλια” της Μεταπολίτευσης

Ταυτόχρονα ήταν και το κορυφαίο ανέκδοτο. Και όσοι απέφευγαν λόγω βαριάς κράσης το χιούμορ, έγιναν σκωπτικοί μετά από τη θρυλική φράση.

Παλιές ιστορίες, με Μονές, με λίμνες, με ανταλλαγές, με διπλές συμφορές, με πάταγο και κρότο στην πτώση.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Μνημόνια, ανατροπές, με το πολιτικό εκκρεμές στα άκρα και το λουρί της μάνας.

Πρωταγωνιστές έγιναν κομπάρσοι ή πήγαν στα αζήτητα και τους πρώτους ρόλους έπαιξαν ξεχασμένοι από τη μοίρα και κυρίως νέοι, σπουδαγμένοι στις σχολές πολιτικής τέχνης και θεάτρου των κομμάτων.

Όμως τα ήθη του τόπου προστάζουν πως όποιος έκατσε έστω για μια μέρα σε θέση Υφυπουργού έστω, είναι εσαεί παράγων.

Που σημαίνει πολλά πράγματα. Από το επιφανειακό, πως έχει άποψη για όλες και όλα, ότι κάνει “επαφές” και συναντήσεις για νέα πολιτικά σχήματα, νέες ιδέες από την Εσπερία με τις οποίες οφείλει να στοιχηθεί η “παράταξη”, μέχρι το μόνο αληθινό πως δουλεύει διαρκώς για την ολική του επαναφορά.

Ο τύπος που τα έχει δει όλα, συνήθως μετά αποφεύγει συστηματικά τους φραγμούς. Τους ηθικούς.

Θα πουλούσε και την ψυχή του στο διάβολο για να μπει σε ένα τεράστιο κτήριο  και να είναι ξανά το νούμερο 1.

Να κρίνονται όλοι, όλες και όλα από αυτόν, από τη τακτική του ή την περιστασιακή του διάθεση. Να έχει το δικό του “μαγαζί”.

Ακροβατώντας και ακροπατώντας πάνω στους νόμιμους φραγμούς θα πορευτεί και θα αξιοποιήσει κάθε ευκαιρία.

Οι δημαρχιακές εκλογές είναι τεράστια ευκαιρία. Να δείξει πως παραμένει εντός του παιχνιδιού. Δεν συνταξιοδοτήθηκε, δεν αποτελεί παρελθόν, είναι υπολογίσιμος και κυρίως αναγκαίος και κρίσιμος παράγοντας κάθε επιτυχίας.

Ειδικά “εντός έδρας” απαιτεί τουλάχιστον σεβασμό. Ίσως θελήσει και άλλα πράγματα. Αναλόγως του καιρού και των συνθηκών.

Έχει τον πολιτικό του κύκλο κι άλλα ευρύτερα ανθρωποδίκτυα, που επηρεάζει άμεσα. Εδώ κάπου γύρω είναι όλοι αυτοί.

Τη σκέψη πως είναι εκτός από ανύπαρκτος εκλογικά, προϊόν παρελθουσών χρήσεων, του οποίου η όποια πολιτική αξία αποσβέστηκε εδώ και χρόνια, τη διώχνει συστηματικά.

Ας του τάξουν κάτι αόριστο για την “επόμενη μέρα”, στο κάτω-κάτω της γραφής.

Δε ζητά πολλά, μόνο να μπει, λαθρεπιβάτης στη “μεγάλη εικόνα”.

Κάτι να ελπίζει, κάτι να προσδοκά.

Αλλάξτε του μουσική στα ακουστικά έστω. Το πολύ ροκ του χάλασε το μυαλό.

Βάλτε του λίγο modern swing και μετά γυρίστε το σε Θάνο Μικρούτσικο, να αναπολήσει τα ένδοξα Παρίσια, ως Άμλετ της κρυφής πλευράς της Σελήνης.