Τέρμα στους proxy wars.

Κηρύχθηκε ανοικτός πόλεμος μεταξύ των διαφόρων συστημάτων.

Η κορυφή του παγόβουνου και η πλέον εκτεθειμένη στη δημοσιότητα διαμάχη είναι αυτή που αφορά τα πολιτικά συστήματα.

Και μην τα ταυτίσει κανείς με τα κόμματα εξουσίας, γιατί θα κάνει λάθος.

Μιλάμε για τα αυτόνομα καπετανάτα. Που όταν αλλάζουν πλευρά δημιουργείται αστάθεια.

Κάπως έτσι για παράδειγμα βγήκε από τα ερμάρια το λησμονημένο “σχέδιο Πυθία”. Και μας είπαν πως είναι μούφα.

Ουδείς σώφρων την είχε πιστέψει, αλλά ας φανούμε καλοπροαίρετοι κι ας αναρωτηθούμε γιατί βγήκε σε αυτό το timing. Τι και ποιους εξυπηρετεί.

Η απάντηση μόνο εύκολη δεν είναι, καθώς πρόκειται για μια από τις περιπτώσεις που εμπλέκονται εκτός από τα ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας.

Βγήκαν λοιπόν τα μακριά μαχαίρια.

Με αφορμή τις απανωτές εκλογές και μέσα σε ένα αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον, οι συμμαχίες έσπασαν: βγαίνουν πολλά στη φόρα, με μια ταχύτητα ασυνήθιστη.

Το παίγνιο μοιάζει να είναι όλοι εναντίον όλων, αλλά οι νέες συμμαχίες διαμορφώνονται μέσα από τις μάχες και με φόντο τα προσδοκώμενα (υλικά αλλά και ισχύος) τρόπαια

Η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα πρωτοστατεί, μιας και είναι αυτή που έχει να χάσει τα περισσότερα.

Το βαθύ κράτος ομοίως, ζει και αυτό περίοδο μετάβασης. Συνηθισμένο όμως σε αυτές τις καταστάσεις, μπαρουτοκαπνισμένο μέσα στα χρόνια της κρίσης, θα είναι αυτό που θα βγει για μια ακόμη φορά (σχεδόν) αλώβητο.

Εντύπωση προκαλούν και οι αλυσιδωτές εξελίξεις στον τομέα της δικαιοσύνης, εκεί που φαίνεται πως σπάνε δυνατά κυκλώματα, που άπαξ και πιάστηκε η αρχή του νήματος, μπορεί να ξηλωθεί και όλο το πουλόβερ.

Μακριά μαχαίρια κι εδώ, αλλά και βαθιά λαρύγγια.

Είναι γνωστό άλλωστε πως τα πλέον καίρια χτυπήματα είναι τα πισώπλατα και τα πιο δημοφιλή τα συντροφικά.

Η “προδοσία” είναι αυτή που την αγάπησαν πολλοί.

Όλο το σύστημα εξουσίας ψάχνει μια νέα θέση ισορροπίας.

Και ας μην έχουμε καμία αμφιβολία: θα τη βρει μιας και εξακολουθεί να είναι πανίσχυρο.

The emo team