Η φημολογία διασταυρωνόταν και είχε βάση. Μέχρι Μάη μήνα γράφαμε πριν δέκα μέρες και όντως οι εξελίξεις έτρεξαν πριν το μαγιόξυλο.

Aπό τη μια τα πράγματα σχετικά με την υπόθεση Novartis δείχνουν πως βρίσκονται στην αρχή.  Τουλάχιστον αυτό δείχνει η αναγγελία κλήσης 20-30 μη πολιτικών προσώπων για την υπόθεση.

Aλλά το μπούγιο, η φασαρία και ο τσακωμός γίνεται για τα πολιτικά πρόσωπα. Είναι και προεκλογική περίοδος, οπότε τα πνεύματα είναι ήδη σε οξεία φάση, πριν καν το αίτημα για άρση της ασυλίας του Λοβέρδου.

Από την άλλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που διατείνονται πως η υπόθεση θα μπει στο αρχείο, λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι νωρίς για να προδικάσουμε το όποιο αποτέλεσμα της δικαστικής διαδικασίας.

Οπότε πέραν της αναμενόμενης οργής Λοβέρδου, των επίσης προβλέψιμων πανηγυρισμών Πολάκη (και της συνέχειας που …υπόσχεται) αίσθηση προκαλεί η δίχως καμία χρονοτριβή άμεση στήριξη Γεωργιάδη στον Λοβέρδο, λέγοντας πως “δεν πιστεύει τίποτα από τις ανοησίες”.

Θα φανεί αν είναι ή όχι ανοησίες, σε ένα “προαναγγελθέν σκάνδαλο” που φαίνεται να πηγαίνει στη “μια ζαριά” και να καλύψει σε κάθε περίπτωση (απόδειξης κατηγοριών ή ανεπανάληπτου φιάσκου) όλη την προεκλογική σκανδαλολογική κουβέντα, μια κουβέντα που πάντα συναρπάζει το φιλοθεάμον και ιδίως το τηλεοπτικό κοινό.

Υπάρχει δεν υπάρχει σκάνδαλο, αποδεκνύονται ή όχι οι κατηγορίες, ουδείς αμφισβητεί πως η Κυβέρνηση έχει επενδύσει επικοινωνιακά στη Novartis.

Και είναι τόση η ζέση της να υπάρξει καπνός στην υπόθεση, που απωθεί ακόμη και ανθρώπους που βρίσκονται κοντά της ιδεολογικά, εντός τουλάχιστον του βεληνεκούς της απεύθυνσης.

Πρακτικά μιλώντας, για να υπάρξει η όποια συνέχεια στην υπόθεση  για τον Ανδρέα Λοβέρδο , είναι προαπαιτούμενη η άρση της ασυλίας του.

Κάτι για το οποίο ουδείς μπορεί να πει αυτή τη στιγμή πως πράγματι θα συμβεί.