(φωτό, η άλλη πλευρά του “Ευαγγελισμού”)

Είναι ένα πρόβλημα τα σύμβολα.

Ή μάλλον καλύτερα, οι αυτόκλητοι (συνήθως) διαχειριστές τους.

Στη χώρα που όλα τα προβλήματα  ψάχνουν τη λύση τους στον αυτόματο, γίνεται πρώτο θέμα η μετονομασία σταθμών του Μετρό.

Να το πάρουμε από την αρχή το πράγμα.

Μιλάμε για δύο σύμβολα της αστικής δημοκρατίας.

Σόρρυ, αλλά για συγκεκριμένους λόγους η Αθήνα δεν έγινε ούτε η μικρή Μόσχα που ονειρεύονταν οι μεν, ούτε το Μικρό Βερολίνο που γούσταραν οι δε(ν).

Να γκρινιάζουμε για τα συγκεκριμένα ονόματα ίσως υποκρύπτει κάτι. Άλλωστε είμαστε μάλλον περήφανοι για το σταθμό “Βικτώρια” για την πλατεία Κάνιγγος, την οδό Φαβιέρου, τη Γλάδστωνος και άλλων “φιλελλήνων”.

Οπότε εκφραστείτε ελεύθερα, πείτε τη γνώμη σας για το πολίτευμα που θα θέλατε. Η ελευθερία έκφρασης είναι κατοχυρωμένη.

Όσοι λένε ξεκάθαρα τι πιστεύουν έχουν τουλάχιστον την παρρησία της γνώμης τους. Σε κάποιον που με έπρηξε κάποτε γιατί δεν πρέπει ο Αντετοκούνμπο να παίζει στην Εθνική τον ρώτησα με τα πολλά “μήπως είσαι ρατσιστής”; και μου απάντησε “ναι, ίσως είμαι…”

Ασχολίαστο από εκεί και πέρα, πάμε παρακάτω.

Το πρόβλημα με τις μετονομασίες είναι πολύ συγκεκριμένο. Η Πατησίων δεν έγινε ποτέ 28η Οκτωβρίου και η Πανεπιστημίου δεν έγινε ποτέ Ελ. Βενιζέλος, αλλά το αεροδρόμιο που πήρε από την αρχή το όνομα του Κρητικού θα μείνει έτσι εσαεί.

Μπορούν νέοι σταθμοί ή νέα γήπεδα ή κλειστά γυμναστήρια να πάρουν τα συγκεκριμένα ονόματα.

Ένα άλλο θέμα είναι ο πληθωρισμός ονομασιών. Αν στο ίδιο πρόσωπο υπάρχουν 7-8 οδοί και πλατείες σε διαφορετικές συνοικίες, ο επισκέπτης βγάζει φλύκταινες μέχρι να καταλάβει ποθ πρέπει να πάει.

Έχει πλάκα πάντως η επιλογή των θεμάτων που μας διαιρούν. Τα Θρησκευτικά είναι πασσέ πια και προφανώς οι κύριοι Φϊλης και Γαβρόγλου ξέρουν καλύτερα από το ΣτΕ, οπότε πιάσαμε τους σταθμούς του Μετρό.

Να τους ονομάσουμε Φρανσουά Μιττεράν και Τζων Κέννεντυ να γουστάρουμε;

Ποτέ κανείς δεν έχασε ποντάροντας στα συμπλέγαμτα επαρχιωτισμού του Έλληνα και της Ελληνίδας.

Και για να είμαστε και παραγωγικοί στον φραμπαλά που άνοιξε με τις ευφάνταστες μετονομασίες, το σταθμό Μετρό στα Σεπόλια να τον ονομάσουμε “Τάκη Λεμονή”.

Οι λίγοι εκλεκτοί ξέρουν…