Η Ψυχογενής Βουλιμία χαρακτηρίζεται από δυσλειτουργική συμπεριφορά απέναντι στο φαγητό και είναι συχνότερη στις γυναίκες κατά την διάρκεια της εφηβείας με συχνότητα 1-3%.

Τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας συνοδεύονται από συμπεριφορές αντιστάθμισης ώστε να μην αφομοιωθεί η πλούσια σε θερμιδική περιεκτικότητα και λιπαρά τροφή (προκλητός εμετός, χρήση καθαρτικών ή διουρητικών, υπερβολική άσκηση και νηστεία).

Τα αίτια είναι ένας συνδυασμός δυσλειτουργίας ψυχοκοινωνικών, αναπτυξιακών και γενετικών παραγόντων που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης σε άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, συναισθηματική ακαμψία, αδυναμία προσαρμογής και δυσκολία επίλυσης προβλημάτων.

Κάποιοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το αυξημένο βάρος στην παιδική ή την εφηβική ηλικία, η τελειοθηρία, το οικογενειακό ιστορικό και η κακοποίηση.

Σε αντίθεση με την Ψυχογενή Ανορεξία των Εφήβων, τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας στην Ψυχογενή Βουλιμία είναι ετερογενή.

Αν και συνυπάρχει το κοινό υπόβαθρο ο ιδεοψυχαναγκασμός και η τελειοθηρία, ωστόσο εμφανίζεται παρορμητικότητα, συναισθηματική αστάθεια και δυσφορία.

Η υπερβολικά στερητική δίαιτα καταλήγει σε ψυχολογική και βιολογική αποστέρηση.

Στην πραγματικότητα, όμως, η  κατάχρηση φαγητού λειτουργεί ως τρόπος συναισθηματικής ρύθμισης.

Ο έφηβος αδυνατεί να διαχειριστεί τα προσωπικά του συναισθήματα ανεπάρκειας, κενού και χαμηλής αυτοαξίας.

Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία

Στις πρώτες συνεδρίες γίνεται εκμάθηση της ενεργοποίησης των συμπτωμάτων και της συντήρησής τους.

Οι θεραπευτικοί στόχοι περιλαμβάνουν: εξάλειψη των βουλιμικών επεισοδίων και των αντισταθμιστικών συμπεριφορών, εγκαθίδρυση ενός υγιούς μοτίβου διατροφικής συμπεριφοράς, εντοπισμός και αλλαγή των διαστρεβλωμένων πεποιθήσεων για το βάρος και σχήμα του σώματος.

Ο θεραπευτής εκπαιδεύει τον έφηβο ασθενή σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές, τη διαδικασία της θρέψης και της ρύθμισης βάρους. Ζητείται από τον έφηβο να καταγράφει καθημερινά τις τροφές που καταναλώνει ώστε να εξασκηθεί στην αυτοπαρατήρηση.

Επιπλέον, καταδεικνύεται στον έφηβο ότι η μείωση των αντισταθμιστικών συμπεριφορών δεν οδηγεί σε αυξημένη πρόσληψη βάρους.

Με τα Γνωστικά Πειράματα ο έφηβος ενθαρρύνεται να αμφισβητήσει τα δυσπροσαρμοστικά γνωστικά σχήματα καθώς, επίσης, γίνεται εκμάθηση τεχνικών επίλυσης προβλημάτων.

Η συμμετοχή των γονιών είναι σημαντική. Πραγματοποιείται εκπαίδευση σχετικά με την διαταραχή, τις αρνητικές βιολογικές και συναισθηματικές επιδράσεις, τους στόχους και την θεραπεία. Ζητείται η τροποποίηση του άμεσου περιβάλλοντος (π.χ. υπερφορτωμένα από φαγητά ντουλάπια) ώστε να μετριαστούν τα επεισόδια υπερφαγίας και ενθαρρύνεται η συνεργασία στην εκτέλεση συμπεριφορικών πειραμάτων.

Λόγω της ανάδυσης της συμπτωματολογίας μέσα στο πλαίσιο της διαδικασίας της εφηβικής βιολογικής, γνωστικής και συναισθηματικής ωρίμανσης, αυτά τα αναπτυξιακά ζητήματα διερευνώνται ως πυροδοτικοί παράγοντες ή παράγοντες συντήρησης παθολογικών συμπεριφορών διατροφής.