Η ιστορική φράση του Α. Παπανδρέου δεν ισχύει πια.

Το ΠΑΣΟΚ και κληρονομείται και χαρίζεται & τεμαχίζεται σε τιμάρια.

Η πολιτική του γεωγραφία ήταν η δύναμη του. Όντας περί το κέντρο και ελαφρώς και θεωρητικώς αριστερά σάρωνε και από τις δύο πλευρές αναλόγως των συνθηκών και της συγκυρίας.

Τώρα που “αδυνάτισε” η ίδια θέση είναι το πρόβλημα. Από κεντροδεξιά ο Κ. Μητσοτάκης είναι πασιφανές με τις κινήσεις και τις επιλογές προσώπων που κάνει, πως θέλει να ενσωματώσει στη ΝΔ τουλάχιστον τα κομμάτια του εκσυγχρονιστικού, του βενιζελικού και του αστικοποιημένου ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κληρονόμησε τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του και τώρα συσσωματώνει όλο το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, τη ρητορική του οποίου υιοθετεί, αποθεώνοντας την προσφορά του Κινήματος συνολικά και προσωπικά του Ανδρέα.

Η κυρία Γεννηματά, μια συντηρητική, (με την έννοια της συγκράτησης δυνάμεων) όχι ρηξικέλευθη, αλλά ιστορική επιλογή για την αρχηγία, βρίσκεται ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας, έχοντας μια εξόχως δύσκολη αποστολή: Να συγκρατήσει τους πυρήνες του κόμματος, όσους τουλάχιστον επιμένουν να κοιτούν ευθεία και όχι αριστερά ή δεξιά.

Στο συνέδριο δεν προέκυψε κάτι σημαντικό, κάτι καινοτόμο: το σοκ που χρειάζεται το πάλαι ποτέ δυναμικό κίνημα δεν ήλθε ποτέ. Παρέμεινε ΠΑΣΟΚ και ας το λένε ΚινΑλ.

Χωρίς διεργασίες που θα το επανακαθορίσουν το ΚινΑλ θα βολοδέρνει σε μονοψήφια ποσοστά, ενώ η προοπτική εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε 2-3 χρόνια μπορεί ακόμη και να του στερήσει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στη ΝΔ εξέλεξαν αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θεωρώντας τον ικανότερο από τους ανθυποψηφίους του να οδηγήσει το κόμμα στην εξουσία.

Στον ΣΥΡΙΖΑ δε διανοούνται να αμφισβητήσουν τον Αλέξη Τσίπρα γιατί είναι ο μόνος θεωρούν που μπορεί να τους επαναφέρει στα πράγματα.

Στο ΚινΑλ χωρίς προοπτική εξουσίας τα πράγματα είναι δύσκολα: τα στελέχη και τα ανθρωποδίκτυα, τα υποσυστήματα έχουν εκλεκτικές συγγένειες με την εκάστοτε εξουσία, αλλά και με τις πρώην.

Και πάνε εκεί που θεωρούν πως υπάρχει προσωπική προοπτική.

Διότι όπως απέδειξε περίτρανα ο 76χρνος πρώην διοικητής του Νοσοκομείου Καρδίτσας, με την ολιγόωρη αλλά σφόδρα επικοινωνιακή θητεία, η πολιτική στην Ελλάδα είναι σαν το τέννις, ένα άθλημα βασικά ατομικό, που αν δεν επιστρέφεις τα μπαλάκια που σου πετάνε, πέφτεις στα αζήτητα της κατάταξης.

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση των άρθρων του emo.gr. Όποια ιστοσελίδα επιθυμεί να αναπαράγει το περιεχόμενο των άρθρων, μπορεί να αντιγράψει μόνο τις δύο πρώτες παραγράφους και έπειτα ενεργό link με τη συνέχεια τους.