(photo credit: reuters.com)

Τα ιρανικά χτυπήματα προς αμερικάνικους στόχους μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα εξισορρόπησης της έντασης στη Μέση Ανατολή, υπό μία προϋπόθεση: να μείνουν αναπάντητα!

Αν οι ΗΠΑ δηλαδή θεωρήσουν αναμενόμενη και χωρίς απώλειες την επίθεση από πλευράς Τεχεράνης, κάπου εδώ θα λήξει το σκηνικό που ξεκίνησε με το χτύπημα κατά του εθνικού ήρωα του Ιράν.

Αν αντιθέτως κάποια πλευρά θελήσει να κάνει και δεύτερο χτύπημα, τότε αναμφίβολα θα πάμε σε κλιμάκωση.

Αυτή τη στιγμή όμως, υπάρχει μια ισορροπία, έστω του τρόμου: οι ΗΠΑ πέτυχαν τον αντικειμενικό τους σκοπό, ενώ το Ιράν διασώζει το γόητρό του.

Η -από κάθε αντιμαχόμενη πλευρά- επόμενη κίνηση είναι υπό περίσκεψη.

Το Ισραήλ έδωσε τον τόνο της αποκλιμάκωσης, λέγοντας πως δε θα συμμετάσχει στις εχθροπραξίες, τονίζοντας ασφαλώς πως θα αντιδράσει δυναμικά σε οποιαδήποτε επίθεση.

Φαίνεται λοιπόν πως η κατάσταση καταλαγιάζει στη Μέση Ανατολή, έστω πρόσκαιρα.

Σε μια περιοχή που πάντα υπάρχουν αφορμές και αιτίες για συμπλοκές και πολέμους, συνήθως proxy wars.

Ένας ανοικτός και γενικευμένος πόλεμος ΗΠΑ-Ιράν δεν είναι τη στιγμή αυτή και παρά τις επιθέσεις κατά αμερικάνικων στόχων στο Ιράκ το πιο πιθανό ενδεχόμενο. Στην πράξη συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες.

Ίσως και με το βλέμμα στις Προεδρικές Εκλογές του Νοέμβρη, οι ΗΠΑ να μην επιθυμούν τίποτα παραπάνω αυτή τη στιγμή, πέρα από την αποστολή του “μηνύματος” με την επίθεση κατά του Σουλεϊμανί.