Προφανώς και οι διπλωματικοί ελιγμοί της Μόσχας (μαζί με το “ραβδί”) θα «θέσουν» κάποιο modus operandi στον Ιντλιμπ με τον πλήρως εγκλωβισμένο Ερντογκάν.

O Πούτιν έχει διακηρύξει ρητά δύο πράγματα:

-• την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Συρίας και

-• την σταθερότητα της ασφάλειας στα σύνορα της Συρίας με Τουρκία (και του Ισραήλ – ένα πολύ πιο δύσκολο modus operandi λόγω ιρανικών δυνάμεων στην Συρία).

Η Ρωσία ήλθε για να μείνει, όχι για να χαρίσει κομμάτι της Συρίας στην Άγκυρα. Αυτό δεν προκύπτει από κανέναν … “αλγόριθμο” εξελίξεων με οποιαδήποτε εύλογη παραμετροποίηση.

Ακόμη και οι ακραίες εκδοχές στα “βάρη” δείχνουν ότι η Ρωσία είναι το “αφεντικό” στην Συρία και το Ισραήλ παραμένει η μόνη περιφερειακή δύναμη με αυτοτελή ρόλο (για τους γνωστούς λόγους).

Η προοπτική μιας  περνά από:

(α) την πλήρη ενσωμάτωση της περιοχής Ιντλίμπ (που προϋποθέτει “αποστράτευση” των τζιχαντιστών).Το ερώτημα τι θα τους κάνει ο Ερντογκάν είναι υπαρκτό. Θα προσπαθήσει  να τους “εξάγει”, αλλά και ποιος τους “θέλει” πλην του Σάραζ, ίσως να ενδιαφέρεται η υπο-Σαχάρια ISIS;

και (β) την πολιτική συμφωνία Ασαντ-Κούρδων (το βαρόμετρο της ειρήνευσης στην Συρία) με “κλειδί” τι θα πράξει η “φιλο-USA” κουρδική ομάδα.

Μπορεί  να αισθάνεται προδομένη από τον Τραμπ, συντηρείται όμως με πολύ επιχειρησιακό κόπο επί του πεδίου, είναι υπέρ της πολιτικής συμφωνίας λόγω Άγκυρας ,την οποία όμως δεν “αγγίζει” ο Τραμπ. Οι Κούρδοι χρειάζονται αμερικανικές εγγυήσεις για την τήρηση των συμφωνηθέντων.

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για την οριστική διευθέτηση των πραγμάτων στη Συρία, καθώς όλα δείχνουν πως δεν πάμε για μια γρήγορη «τελική λύση».

ΥΓ: Σας παραπέμπουμε στον ιστότοπο  syria.liveuamap.com για αμεσότερη πληροφόρηση, τεκμηριωμένες αναλύσεις και σπανιότερες …”ερμηνείες”.