Μόλις χθες έγινε γνωστή η αποφυλάκιση του γνωστού και ως «Παιδεραστή του Ρεθύμνου» ο οποίος είχε καταδικαστεί στην στην πρωτόγνωρη ποινή συνολικής φυλάκισης των 401 ετών (ανώτατη εκτιτέα ποινή κάθειρξης τα 25) για Κατάχρηση σε Ασέλγεια και Αποπλάνηση σε βάρος 36 ανηλίκων.

Ο δράστης είχε συλληφθεί επ’ αυτοφόρω τον Δεκέμβριο του 2011 ενώ το 2016, το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο διατήρησε την ανωτέρω αναφερόμενη ποινή εφόσον δεν προβλέπεται ισόβια κάθειρξη από το Ελληνικό Νομοθετικό Πλαίσιο.

Συνολικά από τα 25 έτη που προβλέπονται ως ανώτατη φυλάκιση είχε εκτίσει οκτώ (8) χρόνια και πέντε (5) μήνες – δηλαδή τα 2/5 της ποινής- σε συνδυασμό με 1300 ευεργετικά προσμετρώμενα μεροκάματα.

Η παρούσα υπόθεση δεν είναι άγνωστη στην κοινή γνώμη εφόσον και ο αριθμός των θυμάτων είναι ιδιαιτέρως υψηλός (36 παιδιά). Το φαινόμενο της Κατάχρησης σε Ασέλγεια και της Αποπλάνησης Ανηλίκων δεν είναι καινούριο ωστόσο ελάχιστες περιπτώσεις φτάνουν στις αίθουσες των Δικαστηρίων.

Ο φόβος λόγω των συχνών απειλών αλλά και η ντροπή από την ενοχοποίηση εμποδίζει τα παιδιά-θύματα που υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση να αποκαλύψουν τις πράξεις. Συνεπώς η αποσιώπηση των «ένοχων κοινών μυστικών» μένει καλά κρυμμένο ενώ πολλοί γνωρίζουν.

Ως ειδεχθής εγκληματική πράξη ανάλογη της βιαιότητας της Ανθρωποκτονίας τελείται πάντα χωρίς μάρτυρες και τα αποδεικτικά στοιχεία είναι συχνά ελλειπή ή αμφίβολα. Ωστόσο οι συνέπειες στα θύματα είναι καταστροφικές και μη ιάσιμες. Οι συνέπειες στον ψυχισμό χαρακτηρίζονται από ένα εκτεταμένο φάσμα ψυχιατρικών διαταραχών στα παιδιά που έχουν υποστεί σεξουαλική βία.

Ως παιδική σεξουαλική κακοποίηση, ειδικότερα, ορίζεται η σεξουαλική δραστηριότητα ενός ενηλίκου με παιδί, που δεν είναι αναπτυξιακά διατεθειμένο ή δεν συγκατατίθεται και αποσκοπεί στη σεξουαλική ικανοποίηση.

Ερευνητικά έχει βρεθεί ότι τα παιδιά θύματα κακοποίησης εμφανίζουν προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις και την ενήλικη σεξουαλική τους ζωή, ως απόρροια της τραυματικής εμπειρίας. Ειδικότερα, η σεξουαλική κακοποίηση έχει ως επίπτωση τη δημιουργία προβλημάτων ψυχικής υγείας (κατάθλιψη, διαταραχές προσωπικότητας, τροφής, ύπνου, μάθησης, ουσιοκατάχρηση κ.λπ.) και σεξουαλικές δυσλειτουργίες, ενώ φαίνεται να συμβάλλει στην εκδήλωση εγκληματικής συμπεριφοράς.

Το «Ολίσθημα του Έλληνα Ποινικού Νομοθέτη» κατά τον καθηγητή Τσιγκρή εντοπίζεται στην αδυναμία διαχωρισμού ως ιδιώνυμου εγκλήματος της Κατάχρησης σε Ασέλγεια, της Αποπλάνησης και του βιασμού Ανηλίκων.

Η κάθειρξη ως 25 χρόνια δεν είναι αρκετή για μία πράξη που ξεπερνά σε απαξία την Ανθρωποκτονία. Σε άλλα Ποινικά Συστήματα ο δράστης καταδικάζεται και παραμένει στην φυλακή δια βίου χωρίς δικαίωμα αναστολής, αναίρεσης ή αδειών.

Στη χώρα μας, το άρθρο 339ΠΚ και 342ΠΚ περί Κατάχρησης σε Ασέλγεια και της Αποπλάνησης Ανηλίκων χρήζει τροποποίησης προκειμένου να επισείει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης λόγω των βαθύτατων συνεπειών και της κοινωνικής παθογένειας που προκύπτει λόγω της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης, κάτι που ακόμα και ο ίδιος ο Ποινικός Νομοθέτης αγνοεί”, αναφέρει ο καθηγητής Εγκληματολογίας.