Μπορεί η νίκη και η καλή εμφάνιση επί της Άρσεναλ που προήλθε μετά από αλλαγή συστήματος και παίκτες που τρέχουν να χρύσωσε το χάπι του αποκλεισμού για τον Ολυμπιακό, η ουσία όμως δεν αλλάζει.

Η ομάδα για ακόμη μία χρονιά δεν πέρασε στα προημιτελικά και δείχνει να είναι “προγραμματισμένη” έως εκεί: να μπει από το μονοπάτι των Πρωταθλητών στους Ομίλους, να πάρει την τρίτη θέση, να περάσει κι ένα γύρο στο Γιουρόπα και καλά είναι.

Έχει τόσες φορές επαναληφθεί το σενάριο τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει μοτίβο, που άρα μόνο τυχαίο δεν είναι.

Η υπέρβαση με την υπάρχουσα συνταγή δε θα έλθει ποτέ!

Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός έχει ένα μπάτζετ και μια ομάδα που φτάνει και περισσεύει για να πάρει το Πρωτάθλημα στην Ελλάδα, αλλά είναι λίγη για την ευρωπαϊκή υπέρβαση. Έφταναν δέκα λεπτά χαλάρωση με την Άρσεναλ, το 1-1 να γίνει 1-3 και φιλιά στους δικούς μας.

Τι μπορεί να γίνει;

Να φτιαχτεί μια ομάδα με προοπτική τριετίας, από την οποία δε θα πουληθεί κανείς μέσα σε αυτό το διάστημα! Χτες Χολέμπας και Ρέαμτσιουκ αριστερά δεν έκαναν τη δουλειά του Τσιμίκα πέρυσι στο ίδιο γήπεδο με την ίδια ομάδα!

Ο δανεισμός του Σισσέ τέλος Γενάρη απεδείχθη καταστροφικός, όπως και η επιλογή του Μάρτινς να βάλει τον Εμβιλά στόπερ, ενώ μπορούσε να βάλει Μπουχαλάκη, Χολέμπας ή να παίξει με 3 πίσω όπως έκανε χθες.

Στο πλάνο τριετίας δεν χωρούν ασφαλώς 35χρονοι και βάλε, όσο μεγάλοι παίκτες κι αν είναι.

Η λογική του κλείνω τρύπες στο ρόστερ με καταξιωμένους παίκτες που βρίσκονται στα τελευταία δύο-τρία χρόνια της καριέρας τους, βραχυπρόθεσμα λύνει προβλήματα, στην προοπτική μιας σεζόν απαιτητικές δημιουργεί θέματα. Δείτε αυτό που έγινε με τον Ραφίνια, που αναγκάστηκε ο Ολυμπιακός να τον αλλάξει στη μ;eση της σεζόν.

Επομένως το πρόβλημα του Ολυμπιακού έγκειται στη φιλοσοφία του, στο σχεδιασμό του και σε τίποτε άλλο. Η ομάδα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Άγιαξ ή της Πόρτο, που πρώτα φτιάχνουν ομάδες που κατακτούν την Ευρώπη, και μετά πουλάνε και μάλιστα πανάκριβα.

Ένα άλλο σημείο είναι το θέαμα. Ο Μάρτινς φέρνει αποτελέσματα, ξεπέρασε και τον Βαλβέρδε σε νίκες , αλλά απέχει έτη φωτός από την μπαλάρα που είδαμε να παίζει ο Ολυμπιακός επί Ερνέστο.

Και επειδή τα γήπεδα κάποια στιγμή θα ανοίξουν για το κοινό τα εισιτήρια και τα διαρκείας τα φέρνει η επίθεση, τα φέρνουν οι περιττές ενέργειες, το επιθετικό ποδόσφαιρο.

Αν πάλι διοίκηση και κόσμος είναι ευχαριστημένοι με την υπάρχουσα φιλοσοφία, όλα καλά. Αλλά ας μην αναρωτηθεί κανείς του χρόνου γιατί δεν έγινε για ακόμη μία φορά η υπέρβαση.

Εκτός κι αν περιμένει ο Ολυμπιακός να δυναμώσουν οι εγχώριοι ανταγωνιστές για να κινηθεί κι αυτός ανάλογα. Η φετινή χρονιά που η πιο ανταγωνιστική ομάδα είναι ο Άρης, έδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο, πως ο Ολυμπιακός πρέπει να βαδίσει τον δικό του δρόμο, αν θέλει υπερβάσεις.

Διαφορετικά θα μείνουμε στο ίδιο έργο θεατές, που όσο καλό κι αν είναι, κάποια στιγμή το βαριέται ο κόσμος, όπως και το πολύ κυρ ελέησον (των δημοσιογράφων προς την ομάδα) το βαριέται κι ο παπάς…