Όλα καλά και όμορφα και ανθηρά με τους εορτασμούς, αλλά μήπως να αναρωτηθούμε δύο τρία πραγματάκια ένεκα της ημέρας;

Καλές και άγιες οι επισκέψεις των ξένων αξιωματούχων, διότι χωρίς την αναγνώριση των Μεγάλων Δυνάμεων δεν θα μπορούσε να σταθεί ελληνικό κράτος.

Όμως ας μην το παρακάνουμε με την συμβολή τους.

Ήταν εξαρχής αντίθετοι στον αγώνα ακόμη και η (ομόδοξη και για πολλούς ακόμη και σήμερα προστάτιδα) Ρωσία.

Όταν είδαν πως η Επανάσταση επικρατεί έτρεξαν να πιάσουν στασίδι στα μέρη μας.

Χορήγησαν δάνεια με όρους κάτι παραπάνω από αποικιοκρατικούς, ενώ άρχισαν τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς για την πρωτοκαθεδρία στη χώρα.

Χώρισαν τους Έλληνες σε κόμματα, αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό, με αρχηγόπουλα πιστούς πράκτορες των δικών τους συμφερόντων.

Τους ώθησαν μετά τους εμφυλίους στην Πράξη Υποτέλειας προς την Αγγλία, η οποία δεν την αποδέχτηκε, αν και την υποκίνησε!

Μιας και η Επανάσταση δεν έσβησε ούτε το 1826 με την πτώση του ηρωικού Μεσολογγίου, καθώς ο Μοριάς με τον Κολοκοτρώνη έκανε συστηματικό κλεφτοπόλεμο στον Ιμπραήμ, ενώ ο Καραϊσκάκης ξανάναψε τη φλόγα στη Στερεά με τη μεγάλη νίκη του στην Αράχωβα, ανέλαβαν εκ νέου δράση.

Η καταστροφική διετία του Γεωργίου Κουντουριώτη στο γκουβέρνο, ενός ανθρώπου που μιας και έδωσε πολλούς πόρους από την περιουσία του στην Επανάσταση θα χαρακτηρίζαμε σήμερα “μπροστινό”, δε στάθηκε ούτε αυτή ικανή για να σβήσει η φλόγα.

Κάπου εκεί οι τρεις δυνάμεις αποφάσισαν να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο κράτος, μόνο με την Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες, σπρώχνοντας τις ελληνικές δυνάμεις σε εκ παράταξη καταστροφικές μάχες στην Αττική.

Έχει δοθεί τεράστια σημασία στη ναυμαχία του Ναυαρίνου , ενώ στο Λονδίνο ο Πρωθυπουργός δούκας του Ουέλινγκτον τη χαρακτήρισε  «ατυχές και απαίσιο γεγονός», ενώ μία μερίδα πολιτικών υποστήριξε ότι ο Κόδριγκτον έπρεπε να παραπεμφθεί στο ναυτοδικείο για ανυπακοή.

Ο στόλος των Μεγάλων Δυνάμεων είχε σταλεί για να επιβάλει την ανακωχή, κάτι που δεν επιθυμούσαν οι τουρκοαιγύπτιοι.

Καψωνάρισαν άγρια τον Καποδίστρια και είναι υπεύθυνες για την εξάμηνη αργοπορία του, καθώς παράλληλα επεξεργάζονταν λύση ξένου μονάρχη στην Ελλάδα.

Παράλληλα επιβάλουν την αποχώρηση του Μαιζόν για να μην χρησιμοποιηθεί ο στρατός του στη Στερεά.

Η ανεξαρτησία θα έλθει χάρη στις επιδέξιες κινήσεις του Καποδίστρια, τις στρατιωτικές νίκες του 1829 και ως αποτέλεσμα του ρωσοτουρκικού πολέμου: είναι το “δώρο” των Άγγλων, που πάντα βρίσκονται ένα βήμα μπροστά σε μια συγκυρία που επιβάλει την Ανεξαρτησία.

Θα δημιουργήσουν ένα προτεκτοράτο, που θα του πάρει δεκαετίες να βρει το βηματισμό του, προς τον κοινοβουλευτισμό και το κράτος δικαίου.

Οι “απρόθυμες” μαίες όπως έχουν χαρακτηριστεί, πρόσφεραν πολλά στα συμφέροντα τους, ελάχιστα στην ελληνική Ανεξαρτησία και μόνο όταν ήταν υπέρ των συμφερόντων τους.

Την Επανάσταση τη σχεδίασαν και την έτρεξαν Έλληνες.

Με όλα τα λάθη μας, τους εμφυλίους, τις παλινωδίες, τις εγκληματικές αστοχίες και τους φατριασμούς, είναι η δική μας Επανάσταση, που στην κορυφή είχε την “Αόρατη Αρχή”, ένα μεγαλοφυές εφεύρημα των Φιλικών για να ξεσηκωθούν οι πάντες.

Για δεκαετίες έχουν γραφεί χιλιόμετρα σελίδων για το αν η Επανάσταση ήταν εθνική ή κοινωνική, ένα ψευτοερώτημα που απηχούσε τους προβληματισμούς των νεότερων Ελλήνων.

Για τη γενιά της Επανάστασης όλα ήταν ξεκάθαρα: ήθελαν να εκδιώξουν τους μπέηδες, τους πασάδες και τους αγάδες από τα ελληνικά χώματα. Και τα κατάφεραν.

Άλλωστε με το ρυθμό που εκδηλώνονταν οι εξεγέρσεις στον ελληνικό χώρο, κάποια θα ήταν επιτυχής. Οι συγκυρίες και κυρίως η αποφασιστικότητα και προπάντων οι υλικοί και ανθρώπινοι πόροι των Ελλήνων που διατέθηκαν έκαναν την Επανάσταση του 1821 ιστορική.