Μετά από ένα διάλειμμα το οποίο και αφορούσε την περίοδο της πανδημίας η αφαίμαξη της νέας γενιάς της χώρας συνεχίζεται.

Τους τελευταίους 18 μήνες πολλοί επέστρεψαν κιόλας και ήταν το μόνο σημάδι αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα.

Ήδη όμως παρατηρείται αναστροφή. Και ξανά προς τη δόξα τραβά το brain drain.

Και κλασικά, αφορά τις ηλικίες 20-30, με πτυχίο και εξειδίκευση.

Η διαφορά με τον παρελθόν είναι πως η Βρετανία βγαίνει από το χάρτη λόγω Brexit. Γερμανία είναι ο κλασικός προορισμός, Γαλλία, Βέλγιο παίζουν πολύ, ενώ μαζική είναι η φυγή προς Ολλανδία.

Ατέρμονη η συζήτηση για το «τις πταίει» και για τις πολιτικές που μπορούν έστω να επιβραδύνουν το κύμα εξόδου.

Η ουσία είναι πως η Ελλάδα είναι μια μικρή αγορά, με λίγες εταιρείες κολοσσούς. Παράλληλα είναι μια χώρα που παράγει επιστήμονες (γιατρούς, μηχανικούς, οικονομολόγους).

Η γενιά που απορρίπτει το ΕΣΥ αλλά και το (ευρύτερο Δημόσιο) με τις αμοιβές και τις παροχές που έχουν διαμορφωθεί, αναζητά την τύχη του σε απόσταση 3-4 ωρών με το αεροπλάνο.

Αν δεν διαμορφωθούν συνθήκες για την έλευση σοβαρών επιχειρήσεων και παράλληλα αν δεν υπάρξουν ερευνητικά κέντρα, δομές που θα μπορέσουν να δώσουν δουλειά σε αυτούς τους ανθρώπους, δεν υπάρχει προοπτική για αυτούς εδώ.

Τα υπόλοιπα είναι να ΄χαμε να λέγαμε, προφάσεις εν αμαρτίοις, δακρύβρεχτα λογύδρια για τα πολιτικά πάνελ.

Το σοβαρότατο και με πολλές αρνητικές προεκτάσεις brain drain είναι εδώ, αλλά που να προλάβουμε να ασχοληθούμε με τόση εγγενή προγονοπληξία που έχουμε.

Α, έχουμε να πείσουμε και τους ανεμβολίαστους, σπαταλώντας πόρους και προσπάθεια σε μια μάχη που δε γίνεται να κερδηθεί.