Η νέα σχολική χρονιά ξεκινάει με όλα τα απαραίτητα μέτρα και μένει να δούμε αν οι πατροπαράδοτες ελλείψεις σε υποδομές, διδακτικό προσωπικό, βιβλία υπάρχουν ή όχι.

Τα κανάλια μπορεί να εστιάζουν και να συνεντευξιάζουν 5-10 γραφικούς, τηλεθεασούλα να υπάρχει, αλλά η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς είχε χαμόγελα, γέλια, άγχη και χαβαλέ.

Το σχολείο πάντα  ήταν, είναι και θα είναι κάτι πολύ παραπάνω από προγράμματα, μαθήματα, μισθούς, εκπαιδευτικές πολιτικές.

Είναι οι ασήκωτες τσάντες, τα πέντε λεπτά ύπνου ακόμη, τα βαριεστημένα πρωινά, τα μεσημεριανά χαμόγελα, οι μικρές νίκες, οι ασκήσεις θάρρους, τα νάζια, τα χαζά , τα κλάματα, τα άγχη και οι αγωνίες.

Το σχολείο αφορά όχι μόνο το αύριο, το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της  κοινωνίας, αφορά αρχές και αξίες, αφορά την κοινωνικοποίηση των παιδιών, αφορά την πνευματική πρόοδο, έχει να σμιλέψει προσωπικότητες και να διορθώσει συμπεριφορές, αφορά εν ολίγοις το μέλλον.

Την τιμητική τους είχαν όπως πάντα τα πρωτάκια, τα γεννημένα στο αλήστου μνήμης 2015, ακολουθούν οι νέοι δάσκαλοι και καθηγητές, οι νέοι συμμαθητές. Κάθε τι νέο σηκώνει κουβέντα, μάσκα, εμβόλιο ή τεστ, τοστ ή πατατάκια;

Κάθε κατεργάρης στον απολυμασμένο πάγκο του, αλλά το διδακτικό προσωπικό είναι αυτό που έχει την πιο δύσκολη αποστολή, όπως πάντα, περισσότερο φέτος, μιας και δεν έχουμε ακόμη απαλλαγεί από τον ιό κορώνα.

Είναι μια απαιτητική δουλειά, που χρειάζεται υπομονή και επιμονή, μεγάλες επικοινωνιακές ικανότητες και ασφαλώς μεταδοτικότητα.

Με λίγα λόγια εκτός από «γράμματα», οι εκπαιδευτικοί πρέπει να εμπνεύσουν, να δείξουν δρόμους  και εναλλακτικές λύσεις για το αύριο στα παιδιά, ενώ παράλληλα σε συνεργασία με τους γονείς να ασχοληθούν με τα μικρά ή τα μεγάλα προβλήματα των μαθητών τους.

Το εκπαιδευτικό -και το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα δομημένα συστήματα στο νεοελληνικό κράτος- βασίζεται καταρχάς, αλλά και σε τελική ανάλυση στον πατριωτισμό των λειτουργών του.

Καλή και παραγωγική  σχολική χρονιά σε δασκάλους  και μαθητές, καλό κουράγιο στους  «χορηγούς» γονείς και κηδεμόνες.

Που η μαύρη αλήθεια είναι πως πολλοί βρίσκονται σε κόντρα ρόλο: και τι δεν θα έδιναν για να αφορά αυτούς η προστακτική, “τρέξε, κουδούνι”.

Και όχι με μάσκα και εμβόλιο, ακόμη και με περικεφαλαία, μάσκα και αναπνευστήρα θα πήγαιναν.