Στο πολιτικό επίπεδο, η συνέντευξη της εβδομάδας ήταν αναμφίβολα αυτή του πρώην ΥΕΘΑ, Συγκυβερνήτη και Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου.

Αλλαγμένος ως προς το ύφος, διατύπωσε έναν υπερκομματικό λόγο, ενώ έσταζε μέλι για όλους ανεξαιρέτως.

Δήλωσε πως διατηρεί επαφές με τον πρώην Πρωθυπουργό, με τον κύκλο του νυν, με πολλούς Υπουργούς, έδειξε πως βρίσκεται σε επικοινωνία με όλο το σύστημα, δεν έχει αποσυρθεί, δεν έχει συνταξιοδοτηθεί.

Πέρασε μία διετία από την πλήρη αποδοκιμασία του από το εκλογικό σώμα, άρα είναι μια καλή απόσταση για να αρχίζει σιγά σιγά να επανέρχεται στο προσκήνιο.

Αφού μας προειδοποίησε πως έρχεται θερμό επεισόδιο με την Τουρκία (έχουμε την αίσθηση πως πάντα το προβλέπει αυτό είναι στις στάνταρ προβλέψεις του, αλλά μπορεί να κάνουμε και λάθος) ανέφερε όπως πάντα τον Κώστα Καραμανλή που τον έχει εικόνισμα, δεν συμφωνεί με τα άκρα στη ΝΔ παρά το ότι μπορεί να είναι καλοί Υπουργοί.

Ξιφούλκησε μόνο εναντίον των σημιτικών και του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Άλλωστε μας αποκάλυψε πως αυτό είπε και στον Τσίπρα: να ηγηθεί της κεντροαριστεράς χωρίς τους σημιτικούς.

Ήταν μια καλή συνέντευξη, βρίσκεται σε φόρμα, ατίθασος όπως πάντα, κομψός όσο ποτέ άλλοτε.

Χαμούλης έγινε μόνο με την αναφορά του στη Συνθήκη των Πρεσπών για την οποία και είπε πως οι βουλευτές του “αγοράστηκαν”.

Προσέξτε τη διαφορά: δεν είπε εξαγοράστηκαν !

Τους “αγόρασαν” οι άλλοι, δηλαδή δεν πουλήθηκαν, δεν ξεπουλήθηκαν, απλά πήραν μια μεταγραφή.

Αυτές οι λεκτικές τρίπλες του Πάνου είναι που μας έλειψαν.

Είναι τέτοια η ρητορική δεινότητα του ανδρός, που λέγεται πως ο Βενιζέλος μελετά κρυφά τα βράδια τα άπαντα του Καμμένου

Να μην ξεφεύγουμε όμως από το θέμα και μακρηγορούμε μιας και ο αρχισυντάκτης θέλει μικρά και ευέλικτα κείμενα.

Τι επιδιώκει λοιπόν ο Πάνος Καμένος;

Να κάνει ξανά κόμμα δεν υπάρχει περίπτωση.

Να ενταχθεί σε κάποιο από τα υπάρχοντα, επίσης δεν παίζει.

Η σκέψη του είναι να εμφανιστεί ως Σωτήρας αν υπάρξει κάποιο εθνικό θέμα.

Για παράδειγμα, αν δεν μπορεί να σχηματιστεί Κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές, είναι ένα εθνικό θέμα.

Και τότε θα μπορεί να ηγηθεί – αν τον ψήσουν κατάλληλα – μιας Κυβέρνησης ενός Μεγάλου Συνασπισμού που θα έχει σίγουρα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Να βγει να πανηγυρίσει με Τσίπρα και Μητσοτάκη ταυτόχρονα.

Να σμιλέψει την εθνική ενότητα, να παλέψει για τα Εθνικά μας δίκαια.

Εννοείται με τις ευλογίες του Καραμανλή και αν και εφόσον αυτός αρνηθεί την Πρωθυπουργία μιας συγκυβέρνησης αλά γερμανικά, με τη συμμετοχή των δύο πρώτων σε ψήφους κομμάτων.

Μπορεί να είναι ολιγόμηνη αυτή η διακυβέρνηση ή μονοθεματική (να λύσει το θέμα της κλιματικής αλλαγής για παράδειγμα) και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές άμεσα, αλλά αυτός θα είναι εκεί, στυλοβάτης του συστήματος και για το καλό της χώρας πάνω από όλα να γίνει Πρωθυπουργός όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων.

Διότι αυτό που προέχει πάντα στην πολιτική του σκέψη είναι η σωτηρία.

Της χώρας.

Των ψυχών ημών.

Αλληλούια!