Το θέμα στην πολιτική είναι κάποια πράγματα να γίνονται κομψά. Όχι αδέξια. Όχι άγαρμπα. Συλλογικά.

Είναι κοινό μυστικό πως πολλοί που πήγαν κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ. κατά τον ρου των γεγονότων της οικονομικής κρίσεως, λοξοκοιτάνε, γλυκοκοιτάνε προς τη Χαριλάου Τρικούπη.

Διότι σου λέει, είναι γκαραντί η φάση, έχει πέσει τέλμα στ΄ Αριστερά, κάτσε να πάρουμε λίγο το τιμόνι πιο δεξιά.

Πόσος είναι ο δρόμος από την αλήστου μνήμης ΔημΑρ, το Ποτάμι και τις παραφυάδες αυτού, ως το Ανδρουλέικο, που όλοι μας λεν πως θα ξαναγίνει κραταιό;

Ένα πουράκι δρόμος. Και μάλιστα διαβάζουμε πως θα συγκροτηθεί συνιστώσα ή μάλλον μια άλλη πιο πιασάρικη ονομασία, για τον προθάλαμο του ΠΑΣΟΚ.

Λέτε όντως ο Κουρουμπλής να έκανε την πρώτη μαγική ντρίπλα;

Η ουσία είναι πως τα πολιτικά ορφανά αναζητούν στέγη μακροπρόθεσμα, οπότε θα βολευτούν και με το καθεστώς υποψήφιου στελέχους προς ενσωμάτωση.

Και βεβαίως η κάθε διεύρυνση αξίζει πολλαπλάσια όταν γκελάρει επικοινωνιακά.

Πρέπει κι ο παίκτης που γυρνά να τα λέει, τι να πει βρήκα μια παλιά σημαία στο βουνό, είπα να τη σηκώσω;

Και αν θα έχει αντίκτυπο η όποια μεταγραφή και δεν είναι απλά μια μετακίνηση, ένα ντιλ προσωπικό, μια εξαίρεση στον κανόνα των αμετακίνητων.

Το θέμα είναι να έχεις απόψεις και να τις υποστηρίζεις ως το τέλος. Διότι η νέα ηγεσία του ΚινΑλ, υιοθέτησε την κάπως αιρετική θέση μας για εμβολιασμό στο σύνολο των ΔΥ της χώρας, αλλά δεν το συνέχισε για προφανείς λόγους.

Αυτό που δεν βάζει κανείς στην εξίσωση είναι τι θα κάνει το Μαξίμου.

Μήπως πάρει πάλι τους παίκτες τους καλούς και μείνει η νέα ηγεσία του ΚινΑλ με τα “παλτά”. Ερώτημα.

Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι υπό μεταγραφή έχουν υπολογίσει το κράξιμο που θα φάνε από τα αριστερά. Γιατί οι μηχανές ζεσταίνονται για να είναι μονταρισμένες για τις διπλές εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.