Άνοιξε όλη η γκάμα των θεμάτων στη συζήτηση στη Βουλή επί της πρότασης δυσπιστίας.

Ο καθένας τα δικά του, τα επιχειρήματά του, τα λάθη του, τις γκάφες του, τα αυτογκόλ του.

Οι ηλεκτρονικοί στρατοί να δίνουν μάχη στο τουίτα για να αναδείξουν την τεράστια νίκη του κόμματος τους.

Βασικά όμως την κοινωνία την αφήνουν λίγο αδιάφορη όλα αυτά.

Ποιος θα κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτόν που κερδίζει μακροπρόθεσμα.

Και όλοι πρέπει να έχουν υπόψη τους πως πρέπει να πάρουν με το μέρος τους, καταρχάς τους ψεύτες, που εθισμένοι στα δανεικά ένα πράγμα θέλουν: να  ξαναζήσουν τις χρυσές εποχές ΄90ς και ΄00ς.

Να ανοίξουν οι κάνουλες των τραπεζών, να γίνει ξανά πρωταγωνιστής στο δανεικό παραμύθι του ο Νεοέλληνας.

Μετά πρέπει να προσεταιρισθεί τους φτωχοδιάβολους, που έχουν τσακωθεί με την Εφορία, που είναι ιδεολογικά αντίθετοι στο να δίνουν οτιδήποτε στην κοινότητα- και ναι απαιτούν τα πάντα από το κράτος.

Η τρίτη διάσταση είναι απλοϊκή. Όλοι ξέρουν πως με τα μεγαλολαμόγια απέναντι, τους μεγαλοκαρχαρίες που ορίζουν πράγματα, ΜΜΕ, δημόσια έργα, θέσεις κι αντιθέσεις, που είναι η φωνή της αγοράς, συχνά και της ιστορίας δεν προχωράς πολύ. Όλο στο σημειωτόν είσαι. Κι άμα τους εναντιωθείς, ο εγκλωβισμός στην Αττική Οδό μοιάζει σχολική εκδρομή

Κατά τα λοιπά η σημερινή ημέρα κατά την οποία θα κορυφωθεί η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας είναι κάτι περισσότερο από γιορτή της Δημοκρατίας.

Είναι και γιορτή της Γερουσίας.

Διότι όλα ξαναδείχνουν ΠΑΣΟΚ. Που βολόδερνε για μια δεκαετία στα ρηχά, αλλά τώρα επέστρεψε με νέα δυναμική.

Και το νέο έχει την τάση να αντιπαρατίθεται στο παλιό και μακροπρόθεσμα να το νικά.

Είναι νομοτελειακό.