Τελικά κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο Χ. Αθανασίου ως προεδρεύων της Βουλής δεν άφησε τον βουλευτή Χανίων Παύλο Πολάκη, να πει όσα είχε να πει , όσα ήθελε να πει και του αφαίρεσε το λόγο.

Διότι ο κάθε βουλευτής μπορεί να πει οτιδήποτε με οποιαδήποτε αφορμή. Μιλούν και γράφουν για όλες τις φορές που βουλευτές μίλησαν για άσχετο με το υπό συζήτηση Νομοσχέδιο.

Το πιο σοβαρό όμως είναι το σημείο που οι Εθνοπατέρες νομίζουν πως μιλούν σχετικά και λένε ένα σωρό άσχετα. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα διαδικασίας. Είναι ουσίας και όχι εντυπωσιασμού.

Όσο κι αν διαφωνούμε με όσα λέει ο Πολάκης, τόσο θα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του να λέει ό,τι θέλει. Ό,τι γουστάρει και ότι του καπνίσει.

Κι όποιος θίγεται μπορεί να απαντήσει πολιτικά ή να απευθυνθεί στα Δικαστήρια για τα περαιτέρω. Τόσο απλά.

Διότι ο κάθε βουλευτής απολαμβάνει πλήρους ελευθερίας να μιλά για τη Νοβάρτις, για τα Πάμπερς, για τη ΝΟΥΝΟΥ που μεγαλώνει γερά παιδιά, για τα κωλόσπιτα, για τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου, για τα αμνοερίφια πριν τη σφαγή, για τους άσκοπους πυροβολισμούς. για τον XIB, για οτιδήποτε.

Οι αντίπαλοι του κατάλαβαν (λίγο αργά, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ) πως τους οδηγεί εκεί που θέλει και το έκοψαν.

Ο Υπουργός Ανάπτυξης κάνοντας και την αυτοκριτική του για προηγούμενες αντιδράσεις του στη Βουλή, προανήγγειλε αγωγή κατά του Παύλου Πολάκη.

Έτσι θα λύσουν τις διαφορές τους στα Δικαστήρια, τερματίζοντας το πινγκ πονγκ, το οποίο όπως λένε ανεξάρτητοι παρατηρητές (ΚινΑλ και όχι μόνο) ευνόησε και τους δύο.

Παίζοντας για το φανατικό κοινό των κομμάτων τους έχουν εξασφαλίσει την εκλογή τους μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία (όχι της πρώτης φοράς, την κανονική).