Κρίσιμο σταυροδρόμι στην Ουκρανία. Οι βομβαρδισμοί εντείνονται, η πίεση προς τη Ρωσία παρομοίως.

Το προσφυγικό κύμα γίνεται τσουνάμι. Η ανθρωπιστική κρίση είναι τεράστια. Την βλέπουν και όσοι φορούν από συνήθεια ή λόγω συγκυρίας, “κόκκινα γυαλιά”.

Η Ρωσία παρά τις επιτυχίες της στα πεδία των μαχών, έχει χάσει τον πόλεμο της προπαγάνδας, μέσα από μία σειρά άστοχων επιλογών.

Η απομόνωσή της στη διεθνή σκηνή είναι δεδομένη και μιλάμε για μια δύναμη που δεν θέλει να γίνει ασιατική, να συνομιλεί μόνο με Κίνα, Ιράν, Τουρκία, άντε και με το Ισραήλ.

Η Ρωσία έχει κατακτήσει αρκετά εδάφη για να θάψει τους νεκρούς της, για να θυμηθούμε την ατάκα ενός  Ρώσου Στρατηγού, που σχολίασε την έκβαση του σοβιετοφινλανδικού πολέμου του 1939.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και τώρα. Το παραλιακό μέτωπο στον Εύξεινο Πόντο είναι σχεδόν όλο ρωσικό, αλλά ας μη κάνουμε λάθος. Η Ρωσία ψάχνει τον απεγκλωβισμό της από ένα πόλεμο μηνών, που θα την καταρρακώσει οικονομικά, ενώ θα βιώνει τα αποτελέσματα των κυρώσεων, ενώ θα συνεχίζονται οι απώλειες της στο μέτωπο.

Ούτε θέλει, ούτε μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός ολοκληρωτικού πολέμου.

Είναι η ώρα να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Από θέση ισχύος για όσα εδάφη έχει προσαρτήσει. Με θετικό πνεύμα για τα λοιπά.

Μια συμφωνία που θα έχει μέσα της τη στρατιωτική νίκη της Ρωσίας.

Στην ουσία θα είναι ήττα, πολιτικά και διπλωματικά.

Όσο πιο γρήγορα απεγκλωβιστούν οι Ρώσοι από τον πόλεμο, τόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα μετά.

Και αυτό μπορεί και πρέπει να το προσφέρει η Δύση. Έναν οδικό χάρτη διαφυγής από την Ουκρανία.

Έναν εύσχημο τρόπο απεμπλοκής.

Αν δε συμβεί αυτό και μάλιστα σύντομα, τότε η Γηραιά Ήπειρος θα επιστρέψει στις παλιές συνταγές, σύμφωνα με τις οποίες γεννούσε και αναπαρήγαγε μακροχρόνιους πολέμους, μέχρις εσχάτων.

Είναι αυτό που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί.