Παντού ψέμα. Θα χιόνιζε λέει.

Πέντε πόντους χιόνι θα έστρωνε  στο κέντρο της Αθήνας, 17 στα Τουρκοβούνια, 18, 5 στο Κολωνάκι, πάνω στα έργα του Μετρό- Γραμμή 4, είκοσι εκατοστά στο Λυκαβηττό στο θέατρο, 22 στα βραχάκια.

Ούτε μία νιφάδα, ούτε συνυφάδα. Τι έγινε ρε παιδιά;

Θα μείνει ο χρήστης των σόσιαλ με το πληκτρολόγιο στο χέρι;

Ήταν έτοιμος να καταβροχθίσει, να ξεφτιλίσει τον κρατικό μηχανισμό, που τέθηκε σε συναγερμό αλλά φευ, ο Μάρτης είναι γδάρτης, αλλά όχι κορόιδο.

Και έτσι πάμε σε ένα ξενέρωτο Σαββατόβραδο, από αυτά που έβαζε φωτιά η Λαίδη να μην ξαναγυρίσουν, αυτοί που μείναν μοναχοί, να μην ξαναγαπήσουν.

Αν θες όμως να ξανασυνθέσεις ένα χάλια Σαββατόβραδο, υπάρχει ο πόλεμος, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με καθημερινά φρικιαστικά περιστατικά αλλά και η εκατέρωθεν προπαγάνδα, κομμάτι του κάθε πολέμου.

Ο αμυνόμενος όμως έχει ένα ηθικό πλεονέκτημα, που ό,τι κι αν λεχθεί, δεν αμφισβητείται.

Επίσης, υπάρχει και το φως στο τούνελ, που τρεντάρει τόσο στο τουίτα, που αποκλείεται να βγει άκρη στην Πάτρα, πριν τελειώσει η τηλεοπτική σεζόν.

Αν θέλετε να κάνετε την έκπληξη μιλήστε για την πανδημία. Δεν κάνει γκελ πια, αν και άνθρωποι εξακολουθούν να χάνονται.

Τους έφαγε ο πυρηνικός πόλεμος και τα χάπια ιωδίου που ξεπούλησαν, αν και κανείς δεν έχει καταλάβει τη χρησιμότητά τους.

Εντωμεταξύ, υπάρχει και η βόλτα έξω, ένα θέατρο, ένα σινεμά, μια μπουζουκλερί πατισερί, δεν το μάθατε από μας.

Πάρτε κι αλυσίδες καλού κακού, ειδικά στα βόρεια Προάστια.