Παρουσιάζουμε τα κάλαντα του Λάζαρου, που είχαν σουξέ στην Τουρκοκρατία, μιας και τα κορίτσια έβγαιναν από το σπίτι και γινόταν νταραβέρι μετά με προξενιά, γάμους και τα συναφή.

Παντελώς άγνωστα για όλους εμάς που μεγαλώσαμε με ΠΑΣΟΚ, ορθόδοξο κι εκσυγχρονιστικό και με όλες τις σοσιαλιστικές αξίες.

Σε Λάζαρο βασικά ξέραμε τον Χριστοδουλόπουλο που έχει παίξει παντού και τον Απόστολο Λάζαρη τον Υπουργό.

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι στίχοι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει, μπας και ξηλωθεί ο σπαγγοραμένος νοικοκύρης.

“Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ’ ερωτάτε πλέον.
Του χρόνου πάλι να ΄ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.”