Ήταν πάνω από όλα, μια κανονική εμφάνιση, κανονικού Πρωθυπουργού, κανονικής χώρας.

Τα χρόνια της επαιτείας, της κλάψας, της μιζέριας παρήλθαν ανεπιστρεπτί.

Η πλειοψηφία, ένα 40%, οι 2 στους 5, το 2019 επέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να τους εκπροσωπήσει, με βασικό γνώμονα να πάμε μπροστά αφήνοντας πίσω μια δεκαετία Μνηημονίων, προσβολών, κρίσεων επί των κρίσεων.

Από ένα κράτος παρίας που έχει χάσει “μέρος της εθνικής του κυριαρχίας” που έλεγε και μια πονεμένη τώρα πια ψυχή, να επανέλθουμε στα …γράδα μας.

Τι έγινε λοιπόν στις ΗΠΑ;

Πρώτον υπήρξε μια νίκη και μια δικαίωση της ελληνικής ομογένειας, η οποία στήριζε πάντα, στα εύκολα και στα δύσκολα, τον Μπαϊντενόπουλο, άντε για τη συγκυρία Μπαϊντενάκη. Οπότε η πόρτα του Λευκού Οίκου ήταν ήδη μισάνοιχτη για τον όποιο Έλληνα Πρωθυπουργό.

Δεδομένης και της συγκυρίας, αλλά και της στοίχισης της Ελλάδας με τη Δύση στην εισβολή στην Ουκρανία, ο οποιοσδήποτε Αμερικάνος Πρόεδρος θα ήταν θετικός για συναντήσεις.

Από εκεί και πέρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο πολιτικός που αφήνει τις ευκαιρίες να πάνε χαμένες.

Ο αντίκτυπος της παρουσίας του στο Κογκρέσο αποδεικνύει πόσο to the point ήταν η ομιλία του, η οποία ναι θα μείνει ως σημείο αναφοράς στο μέλλον και επίσης ναι, ήταν προφανώς η μεγαλύτερη στιγμή του.

Αν για παράδειγμα τον κατατροπώσει ο Αλέξης στις εκλογές, ένα σίγουρο σενάριο για Αυγή και ΕφΣυν, θα έχει να θυμάται την αποθέωση του από το Κογκρέσο, την είσοδο του στο κλαμπ των 70 ηγετών που έχουν μιλήσει εκεί τα τελευταία 40 χρόνια.

Ξέρετε δεν είναι φιλολογικός σύλλογος, να μπαίνει εκεί και να μιλά όποιος βλέπει φως.

Ποιες όμως είναι οι συνέπειες της επίσκεψης στις ΗΠΑ;

Εδώ κρατάμε μικρό καλάθι. Η Τουρκία είναι πολύ σημαντική για τις ΗΠΑ, πάντα ήταν. Αν και είναι σε ένα είδος δυσμένειας, μιας και είναι το μακρύ χέρι των Ρώσων στο ΝΑΤΟ για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, τους θέλουν και τους έχουν από κοντά.

Άρα ας μην κάνουμε ψευδείς συσχετίσεις.

Όχι, οι ΗΠΑ δε θα μας βοηθήσουν να πάρουμε την Πόλη, να ανασυστήσουμε το Βυζάντιο. Αυτό “φοβούνται” οι Τούρκοι και είναι η πρώτη φορά που το λένε ανοικτά. Έχει κι αυτό τη σημειολογία του.

Από εκεί και πέρα οι Έλληνες Τραμπα-δούροι, αυτή τη συνένωση όσων στήριξαν Τραμπ με ολομέτωπο αγώνα στα σόσιαλ μίντια, αλλά και όσων στηρίζουν Μαδούρο και έχουν άλλη άποψη για την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, έχουν apriori τη συμπάθεια μας. Δύσκολα τα πράγματα για εναλλακτικούς παιδιά. Μας πήρε φαλάγγι το σύστημα.

Καλύτερα από όλους το γράφει σήμερα η Αυγή: “αγόρασε όπλα και χειροκροτήματα”.

Αν το αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα, που λέει και το άσμα.

Πάντως όλοι είδαν το κουπλέ “με κοιτάς, σε κοιτώ”.

Δε βρέθηκε κανείς σε φόρμα από τους εφημεριδάδες να γράψει: Κάμαλα, κάνε μας τη Χάρις;