Στο μικροσκόπιο των ελεγκτικών Αρχών το σύνολο της περιουσίας του Γιώργου Τράγκα, κινητά, ακίνητα κι ευκίνητα τα οποία παράλληλα έχουν δεσμευτεί στο σύνολο τους, μαζί με τις ιδιοκτησίες της συζύγου του, αλλά και στενών συνεργατών του.

Τα ποινικά θα τα βρουν οι αρμόδιοι, μιας και όμως ο αποβιώσας είχε ιδρύσει και πολιτικό κόμμα, προκύπτει ένα ερώτημα, μιας και κυκλοφορεί μια σχετική φήμη, που μπορεί να αληθεύει, μπορεί να έχει ψήγματα αλήθειας, μπορεί και όχι, να είναι ολότελα ψευδής ή να πρόκειται απλά για μια μη δυνάμενη να αποδειχτεί κίνηση.

Λένε λοιπόν στην πιάτσα πως οι ράβδοι χρυσού είχαν δοθεί στον Τράγκα από επιχειρηματία ή όμιλο που ενστερνιζόταν τις πολιτικές θέσεις και το όραμα του ιδρυτή του κινήματος “Ελεύθεροι Άνθρωποι”, ένα θαυμαστή του δημόσιου λόγου του, ίσως και για ένα άνθρωπο που ήθελε τον Τράγκα στη Βουλή, για δικούς του καθαρά ιδεολογικούς και αμιγώς πολιτικούς λόγους.

Δύο στοιχεία συνηγορούν στην υπόθεση της χορηγίας μέσω ράβδων χρυσού.

Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός πως οι ράβδοι μεταφερόμενοι από θυρίδα σε θυρίδα, δεν φαίνονται πουθενά, δεν μεσολαβεί καμία Τράπεζα, κανένα παραστατικό, καμία φυσική ή ηλεκτρονική συναλλαγή.

Το άλλο είναι το ύψος της αξίας των ράβδων χρυσού. Με 5 εκατομμύρια (τρέχουσα αξία της ρευστοποίησης των ράβδων) ένα νεοσύστατο κόμμα, μπορεί να κάνει μια αξιόλογη, μια πλουσιοπάροχη προεκλογική καμπάνια, μην έχοντας κρατική επιδότηση.

Είναι τόσα τα χρήματα αλλά και οι διασυνδέσεις του εκλιπόντος στα ΜΜΕ και στους λειτουργούς αυτών, που τα χρήματα θα έφταναν για τις επικείμενες δίδυμες εκλογές: το μήνυμα των Ελεύθερων Ανθρώπων θα έφτανε σε κάθε γωνιά της χώρας, μέχρι και στον πιο αδιάφορο για τα πολιτικά, ενώ θα στόχευε το κοινό δεξιά της ΝΔ και όχι μόνο.

Αυτός ή αυτοί που πρόσφεραν τις ράβδους χρυσού θα έμεναν στην ανωνυμία, έτσι συμβαίνει συνήθως με τους μεγάλους ευεργέτες.

Στο ευρύ κοινό, στο σύνολο των πολιτών της χώρας, μένει η απώλεια του να ξαναμοιραστεί η τράπουλα στην ελάσσονα Αντιπολίτευση στη Βουλή.

Πλείστοι όσοι είχαν φανταστεί το Γιώργο Τράγκα να κατακεραυνώνει το πολιτικό σύστημα από το βήμα των Χειμερινών Ανακτόρων.

Ίσως να έσωζε και τη χώρα στο μέλλον.

Διότι κατήγγειλε με πύρινο λόγο, την ένδεια, τη φτώχεια, την ανεργία, την πτώση του βιοτικού επιπέδου, τη λογοκρισία, αλλά και τους εμβολιολάγνους και εμβολιομάχους.

Καπάκι πριν τις καλημέρες, έριχνε και το διαφημιστικό για διαβητικούς και πριν αποφανθεί αν είναι δικτατορία η παρούσα Κυβέρνηση.

Απλά μέχρι να ερχόταν εκείνη η ευλογημένη ώρα για τη σωτηρία του τόπου, στο μεσοδιάστημα  είπε να σώσει τον εαυτό του.