Ο βετεράνος Γερμανός πολιτικός (δόξα σοι ο Θεός είναι στην αποστρατεία) μιλώντας στην εφημερίδα Τα Νέα, δεν αποκλείει μια νέα κρίση χρέους και δηλώνει πως έχει ήσυχη τη συνείδησή του για τις αποφάσεις του για την Ελλάδα, γιατί το κίνητρό του όπως υποστήριξε ήταν να βοηθήσει και όχι να βλάψει τους Ελληνες.

Έλα ρε Βόλφγκανγκ πες τα και σε είχαμε παρεξηγήσει! Νομίζαμε πως δε θέλατε να αφήσετε τίποτα όρθιο. Νομίζαμε πως μας βάλατε να τρέχουμε προγράμματα καταδικασμένα να αποτύχουν, με λάθος πολλαπλασιαστές, με λάθος εκτιμήσεις, λάθος δεδομένα, και λάθος δηλαδή μαξιμαλιστικούς, υπερφίαλους, άπιαστους, στόχους.

Μνημόνια εσφαλμένα, προχειρογραμμένα, που ψηφίζονταν με τη μόνιμη απειλή, το πιστόλι μόνιμα στο τραπέζι. Της άτακτης χρεοκοπίας.

Κυρίως αγαπητέ κύριε Σόιμπλε νομίζαμε πως σπεκουλάρατε άγρια πάνω στον κάθετο διχασμό των Μνημονίων. Πως τραβάγατε την καρέκλα σε όποιον δεν άντεχε άλλο, σε όποιον έφερνε κάποια αποτελέσματα και πηγαίναμε διαρκώς σε κρίσεις.

Τόσο οι πρόθυμοι Μνημονιακοί όσο και οι δήθεν απρόθυμοι αντιμνημονιακοί, είδαν το παράθυρο ευκαιρίας για εξουσία. Κανείς δεν εξαπατήθηκε, κανείς δεν υπήρξε αφελής, ανόητος ή πρωτάρης. Όλοι ήξεραν τι έκαναν. Ήταν πρωτίστως αυτά που θέλατε εσείς, ως Γερμανία.

Διαλύσατε το πολιτικό σύστημα από άκρη σε άκρη, δίνοντας χώρο για την ανάπτυξη και δημοφιλία των ακραίων.

Ερωτηθείς για το ότι η Ελλάδα βγαίνει και από την ενισχυμένη επιτήρηση της Κομισιόν τον ερχόμενο Αύγουστο, αφήνοντας οριστικά πίσω της την τραυματική δεκαετία της κρίσης χρέους, ανέφερε:

Δεν συμμερίζομαι την ευφορία σας. Η κρίση δεν ξεπεράστηκε τελεσίδικα – κυρίως υπό το φως και των επίκαιρων συνθηκών. Αλλά εκείνο που ισχύει είναι: Η Ελλάδα πέτυχε πολλά! Και αυτό δείχνει ότι η δουλειά που έγινε δεν πήγε χαμένη. Χρειάστηκε να απαιτήσουμε πολλά από την Ελλάδα, αλλά πρωτίστως η Ελλάδα χρειάστηκε να απαιτήσει πολλά από τον εαυτό της. Το αντίτιμο για την εσωτερική υποτίμηση, την οποία έπρεπε να υποστεί η Ελλάδα, είναι πολύ βαρύ για τους Έλληνες πολίτες. Αλλά αυτή ήταν μία απόφαση των Ελλήνων και όχι άλλων Ευρωπαίων».

Εδώ μάλλον εννοεί την απόφαση των ΓΑΠ-Παπακωνσταντίνου να μην απολύσουν 40 χιλιάδες συμβασιούχους για να μην κοπεί κανείς μισθός.

Αλλά εδώ έφτασαν να κοπούν μισθοί στον ιδιωτικό τομέα που καμία σχέση δεν είχαν με τα δημοσιονομικά. Ήταν οι ταξικές διευθετήσεις που έγιναν εντός των Προγραμμάτων. Όλοι ερωτεύτηκαν τη μεσαία τάξη και τις έκαναν διαρκώς πολλούς φόρους δώρο.

Η κρίση δεν ξεπεράστηκε, αλλά την Ιταλία δε θα τη ρίξετε στον κουβά όπως Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, όλα τα PIGS, μην ξεχνάμε και την Ιρλανδία.

Είναι πολύ μεγάλη και κυρίως πολύ πατριωτική σε όλο το φάσμα της για να γίνει γερμανικό κλωτσοσκούφι.

Σε σχέση με τα αίτια της ελληνικής κρίσης ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναφέρει τα εξής:

«Το πρόβλημα ήταν ότι η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωζώνης με λάθος προϋποθέσεις. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου (σ.σ.: πρώην υπουργός Οικονομικών) το περιέγραψε επακριβώς. Αλλά στην Ελλάδα είπαν μετά ότι οι υπαίτιοι είναι στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Μ’ αυτό πρέπει να ζήσει κανείς. Στην πραγματικότητα, πάντα ήθελα να βοηθήσω την Ελλάδα – και έχουμε βοηθήσει πολύ την Ελλάδα. Εχω καθαρή τη συνείδησή μου και πιστεύω ότι πολλοί στην Ελλάδα το έχουν αντιληφθεί. Στην ευρωζώνη βρισκόμαστε τώρα ενώπιον νέων, μεγαλύτερων προκλήσεων και διαπίστωσα βεβαίως ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο. Αυτό δείχνει ότι οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να κάνει η Ελλάδα έπιασαν τόπο. Δεν είναι όλα καλά, αλλά πολλά έγιναν καλύτερα».

Κριτικάρει τις προϋποθέσεις 10 χρόνια πριν την κρίση χρέους. Ποιος μπήκε με τις σωστές;

Το σύμφωνο σταθερότητας ίσχυε μόνο αν έπιανε τους στόχους η Γερμανία.

Και βέβαια τα λεγόμενα του Γ. Παπακωνσταντίνου θα είναι πάντα άλλοθι στις πολιτικές επιλογές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

«Η γερμανική πολιτική ηγεσία έκανε λάθη. Είχα καταστήσει σαφές, ήδη ως μέλος της κυβέρνησης Μέρκελ, ότι δεν θεωρώ σωστό να κατασκευάσουμε τον αγωγό Nord Stream 2 κόντρα στις επιφυλάξεις όλων των ευρωπαίων εταίρων και των ΗΠΑ. Εάν θέλουμε μία ενωμένη και αποτελεσματική Ευρώπη, πρέπει κι εμείς να συντονιζόμαστε με τους άλλους στη λήψη αποφάσεων».

Λάθη ως προς τη Ρωσία. Στην Ελλάδα έγιναν όλα σωστά.

Γιατί φίλες και φίλοι, το θέμα δεν είναι να ξεπλυθεί ο Σόιμπλε, αλλά τα εγχώρια παλικαράκια του, που πρόθυμα, με ζήλο ή χωρίς, με συναίσθηση ή όχι, ήταν το μακρύ χέρι του βασικού εισηγητή των Μνημονίων και των παραφυάδων αυτού.

Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές είναι στο περιθώριο των εξελίξεων.

Και νομίζουν πως αν ξεπλυθεί η Γερμανία θα ξεπλυθούν κι αυτοί για να κάνουν το come back.

Και άλλοι που έμειναν στο παιχνίδι, με χίλια δυο τερτίπια, υποχωρήσεις και κυβιστήσεις, όντας πάντα οι χρήσιμοι ηλίθιοι και κυρίως ως αναλώσιμοι.

Καθαρές κουβέντες, ξεκάθαρες!

Να ξέρουμε τι λέμε και να μην ξεχνάμε την τόσο πρόσφατη 2009-2019 ιστορία μας.

Την οποία όχι, δε θα γράψει ο Σόιμπλε κατά το δοκούν.