Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια υπόθεση που αγγίζει το βαθύ κράτος.

Αυτό που ο προηγούμενος Πρωθυπουργός είχε ονομάσει πολύ χαρακτηριστικά “αρμούς της εξουσίας”. Που δεν κατέκτησε. Δεν ήταν ο μόνος. Αλλά το πήρε κατάκαρδα, αναχωρώντας από το Μαξίμου.

Εϊναι τα περίφημα παράκεντρα, “μαγαζάκια” για τους μυημένους. Τουτέστιν μαγαζιά γωνία, με πλούσιο πρόγραμμα και εκπλήξεις.

Όσο μεγαλύτερη η εξουσία, τόσο μεγαλύτερη η ευθύνη, αλλά και η πιθανότητα εκτροπής σε άλλες μη αρμόζουσες “αρμοδιότητες”.

Η υποβαθμισμένη υπόθεση των υποκλοπών, δεν προμήνυε θύελλα σύμφωνα με τα συστημικά μέσα που υποβάθμιζαν το θέμα.

Εμείς  σας ενημερώσαμε, προαναγγείλαμε έναν Αύγουστο που θα έχει εξελίξεις. “Και όχι απλά θα έχουμε ειδήσεις, αλλά λέγεται πως θα υπάρξουν και εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα. Κοινοβουλευτικά, θεσμικά”…

Διότι άλλο predator και άλλο gladiator.

Ο Μονομάχος το ξέρει πως αργά ή γρήγορα θα φύγει σηκωτός από την αρένα.

Εύχεται να φύγει από λέοντα, έστω και κοντό, κακορίζικο.

Να μη χαλαστεί από ανθρώπινο χέρι.

Να τα βάλει με τα θηρία και να χάσει. Δοξασμένος.

Ξέρει πως το σινιάλο του αυτοκράτορα αρκεί για να τελειώσει η κυριαρχία του μέσα στην αρένα.

Μέσα στην παραζάλη των απανωτών θριάμβων ο συμπαθής κατά τα λοιπά μονομάχος μας έκανε το γνωστό λάθος.

Υποτίμησε τη δύναμη των Συγκλητικών. Δεν τον περίμεναν στη γωνία, αλλά στο κέντρο του γηπέδου, να τον ρεζιλέψουν.

Διότι οι Συγκλητικοί είναι ήσυχοι, φτάνει να μην αμφισβητεί κανείς τα από γενιά σε γενιά δικαιώματα τους.

Κι έτσι μοιραία ο μονομάχος θα πέσει μια ζεστή ημέρα του Αυγούστου, μέσα σε ιαχές λουόμενων, που έμοιαζε να έφταναν και να τις ακούει στην Ηρώδου Αττικού.

Κανείς δεν κατάλαβε γιατί, μέχρι που λίγα λεπτά αργότερα έπεσε και ο κοντός αλλά Λέων.

Δεν υπάρχει damage control σε αυτές τις περιπτώσεις.

Υπάρχει το όλα στη φόρα. Σε όλα φως.

Ο Αυτοκράτορας έχει στείλει το μήνυμα. Θα μας κατατοπίσει πλήρως.

Γιατί οι παρακολουθήσεις είναι από τα πράγματα που γίνονται αλλά δε λέγονται  ελάχιστες φορές λέγονται αλλά δε γίνονται.

Και πέρα από τις καταδίκες σε κάποια καμαράκια ετοιμάζονται οι επόμενες παρακολουθήσεις.

Μη σας σοκάρει. Κάποτε, όχι πολύ παλιά, μέσα στα Μνημόνια, κυκλοφορούσε η φήμη πως οι έχοντες την αρμοδιότητα της εθνικής ασφαλείας, έκαναν παρακολουθήσεις κλειδαρότρυπας, ποιος πήγαινε με ποια, ποιος απατούσε και ρέστα δε ζητούσε. Εϊχαν φτάσει στο επίπεδο του κουτσομπολιού.

Η ουσία όμως είναι δήθεν και το μέγα ερώτημα: γιατί τον Ανδρουλάκη;

Δηλαδή αν δεν ξέρεις τι κάνει ο προαλειφόμενος για ρυθμιστής, δεν πας πουθενά.

Έτσι σκέπτονται στα αποδυτήρια της αρένας, στις σχόλες τους οι μονομάχοι.

Κακές υπηρεσίες προς τον Πρωθυπουργό, θα πουν.

Η επιλογή των συνεργατών βαραίνει πάντα τον ίδιο.

Και τον ακολουθεί και πολύ μετά την αναχώρηση του ταξί από το Μαξίμου.

Διότι οι μάχες και οι αρένες είναι εικονικές. Τα στίγματα και κυρίως οι σκιές μένουν.

Γιατί αν δεν αναρωτιέται ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, ηγέτης, ηγετίσκος, για τον κάθε συνεργάτη του, “τι θέλει από μένανε”, υπάρχει πρόβλημα.

Μια λεπτή γραμμή θα χωρίζει πάντα τη σοβαροφάνεια από κάποιο νούμερο για τις υποκλοπές σφήνα στην καλοκαιρινή επιθεώρηση  στα πέριξ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας : Δελφινάριο, γιατί τους δελφίνους αφορά η ιστορία.

Αλλά η γραμμή από το “πάμε καλά” μέχρι το “νιώθουμε στο πετσί μας τη φθορά” είναι χοντρή.

Έρχεται νομοτελειακά η στιγμή που γίνεται φίρμα χωρίς να το θέλει ο κάθε αυλικός Πετσίτης.

Εκεί ακριβώς είναι η αρχή του τέλους. Έστω κι αν η διαδκασία μέχρι την πτώση να είναι αργή, να είναι ικανή να διαρκέσει ακόμη μια τετραετία.