Ο Σταύρος Ψυχάρης είναι μάλλον ο τελευταίος των εκδοτών με τεράστια επιρροή, αλλά και παράλληλα με τρομερή απήχηση στον κόσμο. Ένας αληθινός influencer. Επηρέαζε πράγματα, καταστάσεις και πολιτικές.

Επέβαλε πρόσωπα που ήρθαν από το πουθενά, ενώ κανείς δεν ήθελε να βρεθεί στο στόχαστρο του.  Θα τον έτρωγε η ανωνυμία στην καλύτερη.

Γνωστά τα βιογραφικά του στοιχεία, από αριστερή οικογένεια, προσδέθηκε στον ΔΟΛ και έγινε παράγοντας του τόπου. Προτού γίνει ιδιοκτήτης του ΔΟΛ είχε πενταετή θητεία (1996-2001) επί Κυβερνήσεων Σημίτη ως διοικητής του Αγίου Όρους.

Ο ορισμός του εκδοτικο-πολιτικού κατεστημένου δηλαδή.

Δεν έγινε ποτέ γνωστό αν ήταν μέσα στους πέντε έξι νταβατζήδες που κυβερνούν τη χώρα, που είπε κάποτε ο Κώστας Καραμανλής, εκφράζοντας το λαϊκό αίσθημα.

Ήταν κάπως ενοχλητικό αυτό. Ο ΔΟΛ ήταν ένας, δεν υπήρχε άλλος οργανισμός σαν αυτόν, δεν μπορούσε να μπει μαζί με τους άλλους, τους “μπετατζήδες”.

Αν έλεγε για έναν, σίγουρα θα σήκωνε το χέρι αποδεχόμενος  ίσως και το χαρακτηρισμό.

Με το κραταιό MEGA και όλες τις εκδόσεις του ΔΟΛ ήταν όλη η χώρα στα πόδια του.

Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμα του θα πει πολλά, τα περισσότερα πίσω από τις γραμμές, ανάμεσα από τις λέξεις, όπως συνήθιζε, όπως ήξεραν οι έμπειροι αναγνώστες του.

“…Είχα την ευκαιρία, είχα την τύχη να ζήσω εκ του σύνεγγυς όλα τα μεγάλα γεγονότα της πατρίδας μας, τις καλές και δυστυχείς στιγμές της.

Και μαζί να συναντήσω, να συνομιλήσω, να συνεργαστώ και να συγκρουστώ ακόμη με ιστορικά πρόσωπα της πολιτικής, της οικονομίας, της τέχνης, του πολιτισμού και της διανόησης στα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Συνδέθηκα επίσης και φορές ηγήθηκα όλων των μεγάλων αλλαγών στον τομέα της ενημέρωσης. Έζησα την εποχή των διώξεων, βίωσα τη λογοκρισία, συμμετείχα στη μεγάλη άνοιξη των εφημερίδων στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είδα την εισβολή της τηλεόρασης και, τελευταία, την επανάσταση του Internet. Και βεβαίως, τη μεγάλη οικονομική κρίση και την ακόμη μεγαλύτερη του Τύπου.