Δεν μπορεί παρά να είναι τρολάρισμα η είσοδος του Προκόπη στην Ακαδημία Αθηνών. Αλλά όχι δεν είναι.

Το τριπλοτσεκάραμε.

Και εντάξει είναι συμβατή η είδηση με την πολύπλοκη πολιτική δημοσίων σχέσεων των δημόσιων προσώπων και των Οργανισμών.

“Μαγαζάκια” τα λέει ο λαός, κακώς βέβαια, γιατί δεν έχουν καμία σχέση με τους εμπόρους βιοπαλαιστές.

Η Ακαδημία επισημαίνει για τον κ. Παυλόπουλο ότι, με την όλη ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία, το πλούσιο και υψηλού επιπέδου συγγραφικό και διδακτικό του έργο, αναδείχθηκε, χωρίς αμφιβολία, σε εξέχοντα επιστήμονα του Δημοσίου Δικαίου. Επιπροσθέτως, είναι άξια μνείας η πολιτική του σταδιοδρομία, που είχε ως αποκορύφωμα την ανάδειξή του στο ύπατο αξίωμα της Ελληνικής Πολιτείας, την οποία υπηρέτησε από το 2015 έως το 2020 ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μάλιστα. Καταπληκτικά όλα. Κάποια λαθάκια τις εποχές που υπηρετούσε ως Υπουργός, ο επακριβής ρόλος του τις αλήστου μνήμης εποχές που ήταν Πρόεδρος,  δεν στέκονται εμπόδιο για τον Προκόπη που έχει πρόγραμμα.

Μετά την Πανεπιστημίου, άλωσε την Ακαδημίας και έβαλε πλώρη για τη Σόλωνος.

Αυτά είναι σωστό, τώρα που το σκεπτόμαστε και γράφουμε, έχοντας εμπεδώσει την είδηση.

Τιμή και δόξα σε όλα τα νομοθετήματα που έχουν την υπογραφή του, αλλά και σε άλλα που έχουν την αύρα του, τη νουθεσία του, την προτροπή του. Δημόσια δίκαιος.

Να τον βραβεύσουμε ως ένα τεράστιο Νομοθέτη, όπως ο αρχαίος Σόλων, ο Πρόεδρος όλων, ο ακάματος πανελίστας, ο οξυδερκής ρήτορας, ναι είναι ο Προκόπης που όλοι θέλαμε να ανανεώσει τη θητεία του, όλα η ζωή δοκιμάζει τους ισχυρούς.

Ο Τίτος Πατρίκιος πάλι έχει χρόνο για να γίνει ακαδημαϊκός. Ούτε 95 δεν είναι.

Έχει γράψει όμως το εξής καταπληκτικό:

Ο μόνος τρόπος να σωθεί το εφήμερο είναι να γεννάει συνεχώς εφήμερα. Όπως οι μονοκύτταροι οργανισμοί.

Αλλά ο χρόνος είναι έννοια σχετική, βαρυσήμαντη, αλλά ενδεχομένως και υπερτιμημένη. Οπότε υπάρχει και αυτό του ιδίου.

Κι αν γυρίζει ο χρόνος πίσω στην αρχή
όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα
το ίδιο αδέξια, με την ίδια ταραχή
τα ίδια θα κάναμε, άσ’ τα και γάμησέ τα.

Με λίγα λόγια, όσες φορές κι αν συνεδρίαζε η Ακαδημία, 2008 ας πούμε τυχαία, όλες τις φορές θα έκανε ακαδημαϊκό τον Προκόπη και θα απέρριπτε τον Τίτο.

Ένα περιστατικό που συμπυκνώνει 50 χρόνια νεοελληνικής κουλτούρας.