Πάλι υπάρχει θάμα με κινέζικα σκουπίδια.

Μία του Κινέζου, δυο του Κινέζου, θα σκάσει κάποια στιγμή στη στεριά και χαιρετίσματα στους δικούς μας και κυρίως στον πλάτανο.

Ευτυχώς όμως που σώζουμε τον πλανήτη με τα χάρτινα καλαμάκια. Φανταζόμαστε χάρτινα είναι και τα υπολείμματα των πυραύλων που πέφτουν κάθε τρεις και σήμερα στον μπλε πλανήτη.

Υπάρχει όμως και η περίπτωση να προσπαθούν να μας κάνουν να συνηθίσουμε τα μπάζα.

Έτσι θα είναι ο άνθρωπος σε χίλια χρόνια σου λέει η Επιστήμη.

Καμπούρης, όχι σαν τον τίμιο γίγαντα, κανονικός Κουασιμόδος θα είναι χωρίς όμως την παραμόρφωση στο πρόσωπο. Η μάπα, η βιτρίνα που λέγαμε, θα έχει διπλά βλέφαρα, δύο καρμπιρατέρ, αυτόματο κιβώτιο για κίνηση στα τέσσερα, ίσως και τρίτο εφεδρικό ρουθούνι, να λειτουργεί όταν το άλλο θα έχει μπλοκάρει από την Ω4000699 μετάλλαξη του Sars Cov2-2019 all rights reserved.

Θα έχει και το χέρι λένε οι επιστήμονες, μόνιμα σε γωνία 90 μοιρών.

Δεν ανησυχούμε ακόμη κι αν αυτό συμβεί. Τότε η Ελλάδα θα βγάλει μεγάλους μπουζουκοπάιχτες και όσοι δεν τα καταφέρουν θα έχουν τη σωστή γωνία στο χέρι για να πετάνε λουλούδια στις ελαφριά ντυμένες ομορφοκαμπούρες και καλίπυγες τραγουδίστριες.

Ένα εξελιγμένο playmobile δηλαδή θα είναι ο απόγονος μας μετά από 1000 χρόνια και 100 μέρες ίσως.

Όμως η επιστήμη δεν έχει ακόμη αποφανθεί για το ακανθώδες ερώτημα: θα εξαφανιστεί η φαλάκρα σταδιακά ή θα επικρατήσει πλήρως;

Πάντως το να παρουσιάζουν τον μελλοντικό άνθρωπο σαν ένα φρικιό της τεχνολογίας, ξεκομμένο απόλυτα από τη φύση, είναι ένα καμπανάκι κινδύνου.

Όσο για το τι θα γίνει σε χίλια χρόνια ο τωρινός άνθρωπος δεν μπορεί να το προβλέψει. Δεν ξέρει τι θα γίνει στα επόμενα δέκα χρόνια, ή τι μπορεί να του σκάσει στο κεφάλι σε δέκα ώρες.

Να είναι ένα μεγάλο κινέζικο σκουπίδι ο άνθρωπος σε χίλια χρόνια δεν είναι πιθανό.

Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη ανατροπές και αίμα, πολύ αίμα, ποτάμια αίματος.

Το ζούμε ευτυχώς ή δυστυχώς. Από την Ουκρανία, στη Συρία πιο πριν, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν. Χωρίς να ξεχνάμε κάτι γενοκτονίες στην Αφρική, στην πρώην ΕΣΔΔ, στην Κίνα σιγά που ξέρουμε τι γίνεται με μειονότητες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Η τεχνολογική πρόοδος δεν αλλάζει ούτε την εξωτερική εμφάνιση, ούτε και τα βαθύτερα ένστικτα του ανθρώπου.

Ο οποίος θα εξακολουθεί να θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου, προσευχόμενος όμως ο καθένας στο δικό του θεό για τη μακροημέρευση του.

Και θα φοβάται μόνο αν θα του έρθει ο ουρανός στο κεφάλι όπως οι Γαλάτες στον Αστερίξ.