Δε θα ανοίξει ξανά το Πολιτειακό, το Τριώδιο όμως σύντομα, 5 Φεβρουαρίου, την Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου.

Μια ζωή άτυχος ο Δούκας της Σπάρτης, τέως Βασιλεύς Κωνσταντίνος.

Βασίλεψε στα ταραγμένα ΄60ς, η απρονοησία και η ανοησία η δική του και της μητρός του, έκαναν τραγική την ελληνική δεκαετία του ΄60.

Ακόμη και στο θάνατο του είναι άτυχος. Πέφτει πάνω σε προεκλογική περίοδο, με κεντροδεξιά Κυβέρνηση στην εξουσία. Αν είχε αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο το 2017 ή 2018, επί επαναστατικής Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν θα ασχολείτο κανείς με τις τιμές ταφής, την Εκκλησία, οτιδήποτε άλλο.

Είναι διπλά άτυχος, γιατί Πρωθυπουργός είναι ο Μητσοτάκης, ο πατήρ του οποίου είχε σηκώσει πολύ σκόνη, μαζί με το κοντέινερ το 1992 του Μάαστριχτ και λοιπών Ανοίξεων.

Η χούντα τον έφαγε κι αυτόν, όταν μετά από μήνες αποφάσισε να αντιταχθεί σε αυτήν. Προς τιμή του δε ζήτησε ποτέ σύνταξη αντιστασιακού, κατέφυγε στα Δικαστήρια, πήρε ΄να μικρό εφάπαξ 13,7 εκατομμυρίων ευρώ, δύο φορές το Τζόκερ δηλαδή , μετά από πολλαπλά τζακ ποτ.

Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί, είναι περίπου γνωστό τι συνέβη τότε. Απολύτως δεδομένο είναι πως το πολιτειακό έληξε το 1974.  Εκτός από το σαρωτικό 69% έναντι 31% υπάρχει και το εξής στοιχείο: από τους 1.455.000 που ψήφισαν τότε υπέρ της βασιλευομένης Δημοκρατίας είναι ζήτημα αν ζουν οι 55 χιλιάδες. Αυτοί είναι που θα θελήσουν να προσκυνήσουν τη σορό του εκλιπόντος. Και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τους το απαγορεύσει.

Ζούμε στο 2023, δικαιώματα έχουν τα χταπόδια αλλά ουχί οι βασιλόφρονες;

Παρέλαση η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά όχι οι αυλικοί;

Τι θα κάνουν;

Θα ορμήσουν στα χειμερινά ανάκτορα ως μείγμα τραμπομπολσονάρων, θα ανοίξουν το βασιλικό θεωρείο και θα βάλουν τον Παύλο με το ζόρι στο θρόνο;

Ούτε στο Netflix δε γίνονται αυτά.

Ο άνακτας ήλθε το 2013 για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, να περάσει τα τελευταία του χρόνια στη χώρα που δοξάστηκε νέος, ως πρίγκιπας, ως Ολυμπιονίκης, ως Βασιλιάς.

Μιας και ήταν χρόνια Μνημονίων, οι εκτιμήσεις για ανάμιξη του στην πολιτική ήταν πιο γραφικές και από τη θέα στον Κορινθιακό από τους Δελφούς.

Η δυναστεία των Γλύξμπουργκ ήταν πάντα το μακρύ χέρι της Αγγλίας. Προίκισαν τον γενάρχη Γεώργιο Α΄ με τα Επτάνησα, μετά από μια περίοδο μεγάλης κόντρας με το ελληνικό λαϊκό αίσθημα, αποκλεισμός Πειραιά κατά τον Κριμαϊκό Πόλεμο, αποπληρωμή δανείων κτλ.

Εκατόν εξήντα χρόνια μετά, η Βρετανία έχει χάσει σχεδόν όλα τα ερείσματα της στη χώρα. Η Γερμανία σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες, προσφάτως και η Γαλλία, έχουν πολλαπλασιάσει τους δεσμούς με την Ελλάδα σε κάθε επίπεδο.

Προφανώς την πρωτοκαθεδρία έχουν οι ΗΠΑ, πριν και πάνω από όλα, είμεθα μια νατοϊκή χώρα, αλλά μάλλον δεν το μάθατε από εμάς.

Η τέως θαλασσοκράτειρα Αγγλία βρίσκεται πλέον εκτός ΕΕ και κοιτά πως να εκμεταλλευτεί την υπόθεση επιστροφής των γλυπτών για να επιστρέψει σε ένα σοβαρό επίπεδο σχέσεων με την Ελλάδα.

Τους Βασιλείς τους έχει ξεχάσει. όλο και κάποιο έγγραφο θα αποχαρακτηρίζεται και θα μας υπενθυμίζει το γαλαζοαίματο παρελθόν μας.

Οι εποχές που το Παλάτι ήταν σε ανοικτή επικοινωνία με την πρεσβεία της Βρετανίας πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι πρεσβείες των Μεγάλων Δυνάμεων βρήκαν άλλους τρόπους, πιο εκλεπτυσμένους και άλλους διαύλους να συντηρήσουν την εξάρτηση.

Ο Δούκας της Σπάρτης θα ταφεί όπως πρέπει στο Τατόι, δίπλα στους προγόνους του και στους προηγούμενους βασιλείς. Μας αρέσει δε μας αρέσει είναι κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Όλα τα υπόλοιπα είναι για μικροκομματική εκμετάλλευση, η οποία είναι και λίγο αστεία μιας και πρέπει να είναι κανείς 60 ετών και άνω για να θυμάται έστω αμυδρά τη χώρα με βασιλιά.

Από εκεί και πέρα οι τίτλοι όσον αφορά τους απογόνους του Βασιλέα αλλά και γενικότερα, έχουν τη δική τους πλάκα.

Δούκας της Σπάρτης, Πρίγκιπες της δυτικής όχθης, Βαρώνος της Βλαχοκερασιάς, Λόρδος της Μάνδρας- Μαγούλας όλα είναι δεκτά στο πλαίσιο του αυτοπροσδιορισμού.

Ας μην έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και όσο ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο μοναδικός  εν Ελλάδι πρίγκιπας των τελευταίων σαράντα ετών, δε θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική, η Δημοκρατία κινδυνεύει μόνο από τους διαπρύσιους υποστηρικτές της.

O King Kong έγινε για δεκαετίες πινγκ πονγκ από την ελληνική πολιτική σκηνή.