Η πολιτική τοξικότητα κυμαίνεται σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα.

Αφού έχουμε ημερομηνία εκλογών, άρχισαν τα όργανα (το μπουζούκι εργάζεται). Σου λέει δάνεια και κόντρα δάνεια, ληξιπρόθεσμα, καταβεβλημένα με κουρεματάκι λίγο τη φράντζα και ό,τι να ΄ναι.

Βγαίνουν οι μεν και κουνάνε το δάχτυλο, έρχονται οι δεν και βγάζουν κάτι Αναπτυξιακούς, κάτι βίλες στην Πάρο για να τους πουν πως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακριβώς εκπρόσωποι της φτωχολογιάς.

Σιγά το νέο, αλλά η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως και καθώς βαίνουμε προς εκλογάς, κάθε σπόρι εντυπώσεων έχει την αξία του.

Ποιος πίστευε πως οι εθνοπατέρες της Κουμουνδούρου ζουν σαν τον Μαχάτμα Γκάντι που αποφάσισε αφού εκπροσωπεί τους χωρικούς να ζει όπως αυτοί;

Διότι ποια προγράμματα και ποια συνεργασία, αυτή στις δεύτερες εκλογές. Αυτό που προέχει τώρα είναι να μπουν οι ψήφοι στο μαντρί.

Γιατί τα μηνύματα από τα γκάλοπ και όχι μόνο, μόνο ευχάριστα δεν είναι για το δικομματισμό. Η μεγάλη διασπορά της ψήφου φαίνεται εξαιρετικά πιθανή και προέρχεται από ένα σύνολο λόγων, συχνά αντιφατικών και αντικρουόμενων, αλλά τα μικρά κόμματα (εντός και εκτός Βουλής) φαίνεται να τσιμπάνε από τη δυσαρέσκεια.

Πάντως είναι δύσκολο έως απίθανο να έχουμε επτακομματική Βουλή. Οπότε το ζήτημα είναι ποιο είναι το αξιοπρεπές όριο του δικομματισμού.

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση ένα ποσοστό κάτω από το 60% αθροιστικά θα είναι μεγάλη ήττα του δικομματισμού και σε κάποιο βαθμό αποτέλεσμα της απλής αναλογικής, που αφού δε βγαίνει Κυβέρνηση ας ρίξουμε και μία ψήφο σε κάποιον που συμπαθούμε, αλλά δεν μας άφηναν τα διλήμματα να το ρίξουμε.

Κατά πόσο μπαμπούλες “τερατογενέσεων” θα λειτουργήσουν μένει να φανεί, αλλά τα κόμματα τη δουλειά τους κάνουν, όταν δεν πείθουν, επισείουν την προοπτική να εκλεγεί ο αντίπαλος συνασπισμένος ή όχι.

Βεβαίως όλα αυτά είναι θεωρητικά, καθώς τα μεγάλα όπλα δεν έχουν βγει και οι πληροφορίες λένε πως και οι δύο μονομάχοι έχουν φυλάξει “σκελετούς στην ντουλάπα” για τους αντιπάλους τους, προοριζόμενους να βγουν την κατάλληλη στιγμή.

Τουλάχιστον φαίνεται πως δεν θα πλήξουμε και το επόμενο τρίμηνο θα έχει φουλ πολιτικές και κυρίως παραπολιτικές ειδήσεις και αποκαλύψεις.