Με διθυράμβους και τυμπανοκρουσίες έγιναν γνωστά τα τελικά ψηφοδέλτια της ΝΔ, ένα αίσθημα όμως που βρίσκεται σε σχετική αναντιστοιχία με τις ατάκες από τη βάση, στο άκουσμα τους.

Αν κανείς μπει στον κόπο να διαβάσει πίσω από τις γραμμές των ονομάτων θα καταλάβει ότι:

-Οι κολλητοί, “τα καλά παιδιά” (goodfellas) ανταμείφθηκαν σαφώς και στο σύνολο τους, χωρίς καμία εξαίρεση. Τα καλά παιδιά τα εξυπηρετικά, που βάζουν την υπογραφή τους παντού, φτάνει να τους ζητηθεί. Γίνονται θυσία.

-Βουλευτές και Υπουργοί πήραν σε γενικές γραμμές αυτό που ήθελαν: συμβολικές υποψηφιότητες πραγματικά εξαίρετων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν το συν πως δεν μπορούν να τους απειλήσουν. Έτσι η ανανέωση θα μείνει στα ψηφοδέλτια και δε θα γίνει πράξη στα έδρανα.

-Άνθρωποι που απασχόλησαν τη δημοσιότητα, φαίνεται πως δικαιώνονται δια πορισμάτων και θα συνεχίσουν να προσφέρουν στον τόπο. Το “νόμιμο είναι και ηθικό” είχε πει πολλά χρόνια πριν ο Γιώργος Βουλγαράκης. Μια δήλωση που χαρακτηρίστηκε κυνική, φαίνεται όμως πως έχει διαχρονική αξία.

-Μια άλλη κατηγορία είναι του πασοκικού γόνου, η οποία -αυτό κι αν είναι έκπληξη- γίνεται αποδεκτή από τη βάση στο πλαίσιο της διεύρυνσης. Τα πασοκικά τζάκια μπορεί να φαίνονται μικρά, όμως κάποια σε τοπικό επίπεδο είναι τεράστια.

-Τώρα όσον αφορά το θέμα των απογόνων, εδώ πρέπει να μπει πλαφόν. Ένα 5% για τους έχοντες συγγένεια με Υπουργό ή βουλευτή ΝΔ, που θα γίνεται 7% βάζοντας μέσα και την ΕΡΕ, 8% και για τους υποψηφίους με συγγενείς σύνεδρους της Α΄ Εθνοσυνέλευσης το κοντινό 1844. Η οικογενειοκρατία είναι ένα διαχρονικό θέμα στη ΝΔ, ιδίως για όσους η προσφορά τους περιορίζεται στην περιφορά του οικογενειακού επιθέτου. Εξαίρεση και οφείλουμε να το γράψουμε αυτό, αποτελεί η υποψηφιότητα της συζύγου του Μανούσου Βολουδάκη, Σέβης, μια υποψηφιότητα σε πλήρη εναρμόνιση με τα αισθήματα της βάσης.

Όλα αυτά (καθώς και πολλά ακόμη) λέγονται σε στενούς κύκλους, στο μεταξύ μας. Στην πράξη κάποιοι κομμένοι έχουν πάρει διαβεβαιώσεις για τη συμμετοχή τους στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, ενώ οριακά κάποιοι άλλοι λοξοκοιτούν προς τον Κυριάκο Βελόπουλο, ιδίως στους νομούς που αναμένεται να βγάλει έδρα.

Είναι προφανές πως πάντα στην κατάρτιση λιστών κάποιοι θα είναι δυσαρεστημένοι, κοιτώντας όμως κανείς τη μεγάλη εικόνα και γνωρίζοντας την ανθρωπογεωγραφία του κόμματος, μπορεί να πει με βεβαιότητα πως λείπουν οι άνθρωποι που θα σήκωναν από τον καναπέ τη νέα γενιά, οι άνθρωποι που θα εκπροσωπούσαν την επιχειρηματική κοινότητα, νέοι στην πολιτική, άφθαρτοι και χωρίς εξαρτήσεις.

Αλλά μάλλον ζητάμε πολλά, όντας μη ρεαλιστές. Αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει μιας και νέα πρόβατα δεν μπαίνουν στο μαντρί και η τυχόν επιτυχία στη βάση του να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναιρεί την ελλιπή ανανέωση του πολιτικού προσωπικού του κόμματος. Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες νοοτροπίες, οι ίδιες ιδεοληψίες.

Τα υπόλοιπα στην πράξη και στις κάλπες, που ειδικά στην πρώτη, παίζει μια χαλαρότητα σε βαθμό Θεσσαλονίκης.