*Του Γεωργίου Βλάχου

Σήμερα είναι η θλιβερή επέτειος της δολοφονίας πολιτών στο κτίριο του υποκαταστήματος της πρώην Τράπεζας MARFIN στην οδό Σταδίου (5-5-2010). Ένα γεγονός που στοίχειωσε στη μνήμη μας, καθώς απάνθρωπα κτήνη, αφού πυρπόλησαν το συγκεκριμένο κτίριο, κραύγαζαν «να καούν», εμποδίζοντας ταυτόχρονα τα οχήματα της Πυροσβεστικού Σώματος να προσεγγίσουν στο σημείο.

Περίπου μετά από μια δεκαετία, η Ελληνική πολιτεία αποφάσισε να τιμήσει τη μνήμη των αδικοχαμένων,κατασκευάζοντας ένα λιτό και προσήκον για την περίπτωση μνημείο, το οποίο βρίσκεται συνεχώς στο έλεος ομοϊδεατών των δολοφόνων. Θεωρείται βέβαιο ότι εάν τα θύματα προέρχονταν από ενέργειες

εντεταλμένων δημοσίων οργάνων νόμιμα αμυνόμενων, θα στηνόταν ολόκληρο μαυσωλείο σοβιετικού τύπου και κάθε χρόνο θα πραγματοποιούνταν εορταστικές εκδηλώσεις σαν κι αυτές που διοργανώνονται

ανά την Επικράτεια, με μοναδικό σκοπό την απαξίωση όσων επιλογών και πρακτικών συνέβαλλαν στηνεθνική συμφιλίωση και τη μονομερή πολιτική εκμετάλλευση των γεγονότων του ανταρτοπολέμου.

Μαυσωλείο που ασφαλώς δεν θα κινδύνευε από καταστροφές, καθώς ο αστικός-φιλελεύθερος κόσμος διαθέτει την απαραίτητη κουλτούρα, αρχές και αξίες σεβασμού των συμβόλων έστω και αντίθετης ιδεολογικής τοποθέτησης.

Σε πολιτικό επίπεδο, στον ΣΥΡΙΖΑ (και σε μέρος της ευρύτερης Αριστεράς) κάνουν αυτό που συνηθίζουν. Αποφεύγουν επιμελώς να καταδικάσουν όσους νομίζουν ότι κάτω από μια κουκούλα θα κρύψουν τα ανομήματά τους και πώς βγάζοντάς την θα γίνουν πάλι ένα με την κοινωνία την οποία

μισούν από… συνήθεια. Γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύονται να αντιταχθούν στον όχλο των ακραίων αριστερών που δεν σέβονται περιουσίες και πρωτίστως ανθρώπινες ζωές, προσδοκώντας ακόμα και σε εκλογική στήριξη με τη μέθοδο των «συγκοινωνούντων ιδεολογικών δοχείων».

Από την άλλη πλευρά, ο αστικός πολιτικός χώρος που εκφράστηκε κυβερνητικά, έως σήμερα τουλάχιστον, από τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, περιορίστηκε σε βαρύγδουπες δηλώσεις των αρμοδίων αξιωματούχων όπως: «Οι ένοχοι της MARFIN θα αποκαλυφθούν. Η δολοφονία στη MARFIN δεν ξεχνιέται. Ήταν ένα έγκλημα μίσους που δεν παραγράφεται, αυτό το στίγμα φανατισμού

δεν ξεπλένεται. Οι φυσικοί  αυτουργοί παραμένουν ατιμώρητοι. Είναι ζήτημα δημοκρατίας, είναι ευθύνη της πολιτείας να τους οδηγήσει στη δικαιοσύνη». Δηλώσεις με τις οποίες ουδείς μπορεί να διαφωνήσει, αλλά δεν μετουσιώνονται σε πραγματικό επιχειρησιακό αποτέλεσμα επί του πεδίου.

Στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλεται η άμεση λήψη και εφαρμογή κάθε αναγκαίου μέτρου, προκειμένου να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών. Μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα, επιβολή του

Νόμου χωρίς εκπτώσεις και κυρίως έμπρακτη στήριξη στα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας μέσω της θεσμοθέτησης επιπρόσθετων μέτρων θεσμικής θωράκισης για τη διευκόλυνση του έργου που επιτελούν. Μέτρα ηθικά, ουσιαστικά αλλά και υλικά.

Σημειώνεται ότι στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», το Διοικητικό Πρωτοδικείο, μετά από αγωγή 24 εργαζομένων της Τράπεζας για ηθική βλάβη, απεφάνθη για παραλείψεις της ΕΛ.ΑΣ. και του Πυροσβεστικού Σώματος, οι οποίες, όπως αναφέρει η υπ’ αριθμ. 776/2018 απόφαση, εάν δεν είχαν συντελεστεί θα είχε αποφευχθεί η τραγωδία και επιδίκασε αποζημιώσεις μέχρι 60.000,00 ευρώ σε

εργαζόμενους αλλά και συγγενείς των θυμάτων. Δηλαδή, προσδιορίστηκε ευθύνη στους θεσμούς της Δημόσιας Ασφάλειας (στο στενό πυρήνα του ίδιου του Κράτους), αλλά τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς-μπουρλοτιέρηδες της MARFIN δεν τους ανακαλύψαμε. Ούτε όλους εκείνους που περνώντας τη Σταδίου φώναζαν «να καεί», ούτε όσους εμπόδισαν τα πυροσβεστικά οχήματα να φτάσουν εγκαίρως…

Η αποκάλυψη των όλων των υπαιτίων και η απόδοση των προβλεπόμενων ποινικών ευθυνών είναι

επιβεβλημένη. Δεν θα επιτρέψουμε να οδεύσει στη λήθη μία από τις σημαντικότερες-έστω αρνητικές-

στιγμές της Mεταπολίτευσης.

 Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στη μνήμη των ανθρώπων.