Πολλή κουβέντα, πολύ μελάνι για το νεόκοπο κόμμα “Νίκη”. Εκεί που μια δυο δημοσκοπήσεις το ανίχνευαν, τώρα δείχνει φαβορί για την είσοδο στη Βουλή.

Διαβάζουμε άρθρα επί άρθρων που δεν υπονοούν, δεν υπαινίσσονται, αλλά μιλούν ευθέως για χρηματοδότηση από τη Μόσχα.

Αυτά καλό είναι να αποδεικνύονται, γιατί διαφορετικά δεν είναι τίποτα άλλο από φήμες.

Πως όλοι ήξεραν για εξαγορά ψήφων Ρομά, αλλά μόλις πριν λίγες εβδομάδες πιάστηκαν στην Καρδίτσα συνεργάτες υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να το πράττουν; Κάπως έτσι.

Εμείς θα τολμήσουμε την πρόβλεψη κόντρα στο ρεύμα και τις τρέχουσες μετρήσεις.

Το κόμμα “Νίκη” δεν θα καταφέρει να μπει στη Βουλή. Για αρκετά, για λίγο, για ελάχιστο, μια φορά δεν θα μπει. Και εξηγούμαστε, που βασίζουμε αυτή μας την πεποίθηση.

Τα αντισυστημικά κόμματα πάντα θα έλκουν ένα μέρος των ψηφοφόρων ανεξαρτήτως αν είναι δεξιόστροφοι ή αριστερόστροφοι.

Η μεγάλη τους επιτυχία είναι όταν υπάρχει μια θολούρα, μια δημιουργική ασάφεια γύρω από το μήνυμα τους, ακριβώς όταν δεν είναι ευρύτατα γνωστές σε όλα τα ζητήματα οι απόψεις τους.

Καλό για αυτά τα κόμματα είναι να …ψιλοκρύβονται. Μόλις φανούν οι απώτερες επιδιώξεις τους, οι αληθινές χωρίς περιτύλιγμα θέσεις τους, αρχίζει το πουλόβερ να ξετυλίγεται.

Πλήθος παραδειγμάτων. Από τον Γιάνη που με το σχέδιο Δήμητρα έκανε το Μέρα 25, Μέρα 2,5 από άλλους στο παρελθόν που στην πρώτη τους δημιουργική εμφάνιση ξεπέρασαν το 2% και μετά δεν μπορούσαν να πιάσουν τον άσσο (1%) η ιστορία των αντισυστημικών κομμάτων, είναι εν πολλοίς και στο τέλος της μέρας μια ιστορία εκλογικής αποτυχίας.

Εξαίρεση ο Βασίλης Λεβέντης που μετά από χρόνια βρήκε το δρόμο για τη Βουλή μέσα στα Μνημόνια, πιθανότατα ως μια ψήφος διαμαρτυρίας ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.

Αν τελικά καταφέρει η Πλεύση Ελευθερίας να μπει στη Βουλή, προφανώς και είναι μια ψήφος διαμαρτυρίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και τον αρχηγό του.

Η “Νίκη” όμως είναι από αλλουνού Παπά Ευαγγέλιο. Με την επίσημη Εκκλησία να καταδικάζει, με το πρόγραμμα του κόμματος να βγαίνει στον ήλιο, μετά από ωρίμανση αιώνων σε μεσαιωνικά σκοτάδια, τα πράγματα ζορίζουν.

Πολλοί ψηφοφόροι τους αν θεωρήσουν πως τα πάντα ξεκίνησαν με την παραφρασμένη ατάκα “μέχρι να ΄ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το κασέρι” μπορεί να αλλάξουν τακτική και πλεύση μέσα στο παραβάν.

Γιατί άλλο Ιβάν, άλλο IBAN, άλλο το παραβάν.

Και όπου Ιβάν για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, εννοούμε τον Τρομερό, τον πρώτο Τσάρο της Ρωσίας και τις ονειρώξεις που ακόμη προκαλεί σε τμήμα του ελληνικού πληθυσμού.

Αν πάλι κάνουμε λάθος ή αν κάτι αλλάξει υπέρ της στις 18 μέρες που απομένουν για τις εκλογές και καταφέρει να μπει η Νίκη στη Βουλή , τότε θα ζοριστεί η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλοου. Και οι δύο σχηματισμοί αντλούν ψήφους από τις ίδιες χωροταξικές και πολιτισμικές δεξαμενές.

Είναι δυνατοί στη Βόρεια Ελλάδα και κυρίως σε ένα κοινό με στενές σχέσεις με κάθε έκφανση θρησκευτικότητας, ακόμη και “ακραία”, υπό την έννοια της απομάκρυνσης τόσο από τις θέσεις της επίσημης Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά και του Πατριαρχείου.

Πρέπει να μοιράσουν τελείως στη μέση το καρπούζι αλλά και τα κουκούτσια για να τα καταφέρουν αμφότεροι.

Έχοντας όλα αυτά κατά νου, θεωρούμε ως πιθανότερο σενάριο το κόμμα Νίκη να ήταν μια φωτοβολίδα των εκλογών του Mαΐου, που δεν θα φτάσει στο ίδιο ύψος τον Ιούνιο.

Εκτός κι αν η Νίκη κρύβει κι άλλους άσσους στο μανίκι.