Δεν είναι απλά παικταράς. Δεν είναι μόνο σούπερ σταρ. Είναι κάτι πολύ παραπάνω.

Ο Νίκολα Γιόκιτς, ή Τζόκερ, ή Πόκερ, ο “σεσημασμένος” που θα έλεγε κι ο Σκουντής αλλάζει το άθλημα.

Οι καλογυμνασμένοι παίκτες του ΝΒΑ με τα αλαβάστρινα κορμιά, τις τρομερές εκρήξεις κι επιταχύνσεις, την αλτικότητα ως το Θεό, προσκυνούν έναν ατσούμπαλο ψηλό, που όμως ξέρει μπάσκετ όσο 3 ομάδες του ΝΒΑ μαζί.

Αλλάζει το άθλημα χωρίς υπερβολή. Αν ο Λεμπρόν έδειξε πως ένας παίκτης 2.06 μπορεί να παίξει όλες τις θέσεις αν έχει όλο το πακέτο, αν ο Κάρι απέδειξε πως με το τρίποντο γυρνάς και τις πιο τρελές διαφορές, ο Νίκολα κάνει κάτι άλλο.

Αποδεικνύει πως αρκεί να έχεις πλήρη αίσθηση του παιχνιδιού για να σταθείς στο πιο ψηλό επίπεδο. Κι ας πηδάς μια εφημερίδα. Κι ας σουτάρεις με αργό στυλ πολύ πιο πάνω από το 0.8 sec που είναι το χρονικό όριο από τη στιγμή που θα πιάσεις τη μπάλα μέχρι να εξαπολύσεις το σουτ.

Με ύφος ψιλοβαριέμαι πάει να πάρει Πρωτάθλημα. Και να μην το πάρει έχει ήδη σημαδέψει το άθλημα και είναι το απόλυτο είδωλο για τους πιτσιρικάδες που βαριούνται τα πολλά πολλά βάρη και την αθλητικότητα γενικά.

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που απαιτεί ταλέντο και να ξέρεις άριστα τα βασικά. Ο σέντερ του Ντένβερ πασάρει σαν άσος, σουτάρει με την ευστοχία σούτινγκ γκαρντ, πάιρνει ριμπάουντ σαν φουνταριστός.

Είναι τεράστιος παίκτης, είναι μια αληθινή ιδιοφυΐα εντός των 4 γραμμών του παρκέ.

Και πέρυσι θα ήταν διεκδικητής του τίτλου αλλά ήταν ο Μάρεϊ τραυματίας. Φέτος πήγε όλο το δρόμο, είναι καλά σε κιλά, σε διάθεση, σε αυτοπεποίθηση. Οι Χιτ δυσκολεύονται να τον περιορίσουν, δεν έχουν σέντερ στα κυβικά του. Ο Μπαμ Αντεμπάγιο είναι μόλις 2.06.

Λογικά θα φέρει τον τίτλο στα Βραχώδη Όρη. Αλλά και να μην τον φέρει, δεν αλλάζει κάτι για τον Τζόκερ. Το όνομα του είναι ήδη γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Λίγκας. Το 30-20-10 που πέτυχε, πρώτος αυτός σε τελικούς, απλά πιστοποιεί τα προαναφερθέντα.