Ο Σαρμάς εκφράζει τους Έλληνες που τιμούν τους αδικοχαμένους νεκρούς, έστω κι αν είναι “άλλοι”, έστω κι αν δεν ήθελαν καν να έρθουν στην Ελλάδα.

Ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη που προσπερνά, που καταναλώνει με ευκολία τις ειδήσεις για τον υγρό τάφο της Μεσογείου.

Ταυτόχρονα διεθνοποιεί το τεράστιο ζήτημα της διακίνησης ανθρώπων. Ξέρετε είναι συγκλονιστικό αλλά και ενδεικτικό: είχαν δώσει 4.000 ευρώ έκαστος για να πνιγούν τελικά στο φρέαρ ανοικτά της Πύλου.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως το κέρδος για τους διακινητές είναι τεράστιο και εύκολο. Ξέρουν τη μεγάλη ζήτηση για μετανάστευση στην Ευρώπη. Εκατομμύρια ευρώ πάνε στο διεθνώς οργανωμένο έγκλημα για να συνεχίσει και να γιγαντώσει τη δράση του.

Ο υπηρεσιακός Πρωθυπουργός Ιωάννης Σαρμάς μετά τον Έβρο είχε να αντιμετωπίσει μια τραγωδία. Σε δέκα μέρες δε θα είναι στο Μαξίμου, δεν μπορεί να λάβει μέτρα για να μην ξανασυμβούν παρόμοιες τραγωδίες.

Μπορούσε όμως να κάνει μια συμβολική κίνηση για να δείξει το μέγεθος και τη διαχρονικότητα του προβλήματος, να δείξει την ανθρωπιά των Ελλήνων, το επίπεδο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Εμείς είμαστε ξεκάθαρα και χωρίς αστερίσκους με τον Σαρμά. Οι άλλοι ας είναι με αυτούς που κράζουν την ΠτΔ που πήγε να τους μιλήσει, με αυτούς που σκούζουν για το τριήμερο πένθος, ΄στη χαζομάρα που λέει πως δεν είναι εθνικό.

Αν έπεφτε ένα αεροπλάνο με ξένους επενδυτές στο ίδιο σημείο δε θα είχαν θέμα,. Με τους φτωχούς μετανάστες βγάζουν σπυριά.

Με τον Σαρμά.

Να διερευνηθεί και ο ρόλος των ΜΚΟ, αν έχουν σχέσεις και τι είδους με διακινητές, όλα στο φως.

Και η κήρυξη τριήμερου εθνικού πένθους βοηθά να ρίξουμε φως σε ιστορίες που δεν ξέρουμε, σε τραγωδίες που δε θέλουμε να ξέρουμε,

Να μην προσπεράσουμε με ευκολία και ελαφρότητα πως ένα μεγάλο χωριό πνίγηκε σε μια στιγμή.

Με τον Ιωάννη Σαρμά και την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Χωρίς αλλά.