Την επόμενη από την «ημέρα της ντροπής», όπως την ονόμασε ο τότε πρόεδρος Ρούζβελτ, οι ΗΠΑ εισέρχονταν στον Β΄ΠΠ για να παίξουν το ρόλο του «από μηχανής θεού» και να γίνουν οριστικά παγκόσμια υπερδύναμη.

Ελάχιστες μέρες πριν την ιαπωνική επίθεση κατά του Περλ Χάρμπορ ένα περιοδικό χαρακτήριζε την Χαβάη, την 50η Πολιτεία των ΗΠΑ, ως “ευτυχή κόσμο σε μια θάλασσα ειρήνης”.

Την ημέρα εκείνη δύο στρατιώτες, ο Τζορτζ Έλιοτ και ο Τζόζεφ Λόκαρντ πραγματοποιώντας τις πρώτες δοκιμές ενός νέου συστήματος ραντάρ, παρατήρησαν πλήθος κουκίδες στην οθόνη. Οι προϊστάμενοί τους ωστόσο τις απέδωσαν  σε τεχνικό πρόβλημα.
Κατά την επιστροφή των δύο Αμερικανών στην στρατιωτική τους βάση έγιναν μάρτυρες μιας από τις πιο διάσημες επιθέσεις στην πολεμική ιστορία. Εκατοντάδες ιαπωνικά αεροσκάφη επιτίθονταν στον αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού που βρίσκονταν αγκυροβολημένος στο Περλ Χάρμπορ.

Είναι τόσο επιτυχείς οι δύο πρώτες επεμβάσεις που αποφασίζεται ακύρωση του τρίτου κύματος βομβαρδισμών. Στην ιαπωνική στρατιωτική επιχείρηση συμμετείχαν έξι αεροπλανοφόρα που ξεκίνησαν να διανύσουν την απόσταση των 5.000 χλμ μέχρι τη Χαβάη. Σε μια προσπάθεια αντιπερισπασμού των Αμερικανών, οι περισσότεροι ασυρματιστές παρέμειναν στην Ιαπωνία ανταλλάσσοντας αδιάφορα μηνύματα.

Τις πρώτες ώρες της Κυριακής, 7 Δεκεμβρίου του 1941,  400 ιαπωνικά αεροσκάφη επιτίθενται στον αμερικανικό στόλο καταστρέφοντας το ένα πολεμικό μετά το άλλο. Η αμερικανική άμυνα οργανώθηκε πολύ πιο γρήγορα από ότι υποστηρίζεται συχνά, αλλά η μάχη ήταν άνιση.

Την ώρα που οι Ιάπωνες πανηγύριζαν τη νίκη τους στα αεροπλανοφόρα, οι ΗΠΑ είχαν κυριολεκτικά παραλύσει: 2.400 άνθρωποι έχασαν τη ζωής τους, το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του Ειρηνικού καταστράφηκε και η Ιαπωνία συνέχιζε να καταλαμβάνει χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση όλο και περισσότερες κινεζικές περιοχές.
77 χρόνια πριν οι ΗΠΑ δέχονταν ένα βαρύ στρατιωτικό πλήγμα, το οποίο τις έβγαλε κατευθείαν και κατεπειγόντως από τον παραδοσιακό «απομονωτισμό».

Η ιαπωνική αιφνιδιαστική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του στόλου των ΗΠΑ  και σηματοδοτεί όχι μόνο την είσοδο των Αμερικανών στον πόλεμο αλλά και την αρχή του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι ΗΠΑ εισέρχονται δυναμικά στον πόλεμο και η πλάστιγγα γέρνει πια καθοριστικά και χωρίς επιστροφή υπέρ των Συμμάχων, καθώς οι ανεξάντλητοι πόροι που μεταφράζονται σε ατελείωτη «διοικητική μέριμνα», καθώς και η επιθυμία των ΗΠΑ για εκδίκηση θα σταθούν καίριες στην εξέλιξη των μαχών σε όλα τα μέτωπα.

Η ιαπωνική κυριαρχία στην περιοχή του Ειρηνικού σε μόλις έξι μήνες θα ανατραπεί, διότι τα περισσότερα αμερικανικά αεροπλανοφόρα γλύτωσαν από την επίθεση, μιας και βρίσκονταν στα ανοιχτά.

Στη μάχη του Μίντγουεϊ, που θεωρείται το Στάλινγκραντ της Ασίας, οι Αμερικανοί βύθισαν τέσσερα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα. Για να καταλάβουμε τη διαφορά μέχρι το τέλος του πολέμου η Ιαπωνία κατασκεύασε άλλα επτά αεροπλανοφόρα, ενώ οι ΗΠΑ συνολικά 90!

Δίχως το Περλ Χάρμπορ, οι ΗΠΑ θα έβγαιναν (στη λογική πως κάτι τέτοιο ήταν νομοτελειακό) αργότερα στον πόλεμο, με άμεσο αποτέλεσμα την επιμήκυνσή του.

Η επίθεση των Ιαπώνων υπήρξε αναμφίβολα καταλυτική των εξελίξεων.

Ήταν ενήμερος ο Ρούζβελτ;

Είναι περίπου απίθανο να µην είχε αντιληφθεί η Ουάσιγκτον τις προθέσεις του Τόκιο. Το Περλ Χάρµπορ, όπως ήταν επόµενο, έδωσε τροφή σε θεωρίες συνομωσίας. Όχι αδικαιολόγητα.

Άμεσα και έντονα υποστηρίχθηκε ότι «ο Ρούζβελτ και οι περί αυτόν» επιδίωξαν την ιαπωνική επίθεση για να ανατρέψουν το αντιπολεµικό κλίµα και να βγάλουν την Αµερική στον πόλεµο.

Μια πιο λάιτ εκδοχή του ιδίου σεναρίου φέρει τον Ρούζβελτ να επιζητεί την ιαπωνική επίθεση πιστεύοντας ότι αυτή δεν θα προκαλούσε τεράστιες καταστροφές και θύµατα. Έχουν μια λογική βάση αυτές οι θεωρίες – τις οποίες ασφαλώς αποκρούουν οι επίσηµες αµερικανικές αρχές.

Περαιτέρω: η αμερικανική αντικατασκοπία είχε «αναγνωρίσει» στα μέσα Νοεμβρίου μια «αδικαιολόγητη» συγκέντρωση του ιαπωνικού στόλου και µία εβδοµάδα πριν από την επίθεση επισηµάνθηκε σε απόσταση τριών µιλίων από τις ακτές του Περλ Χάρµπορ ένα ιαπωνικό υποβρύχιο.

Επίσης είναι γνωστό από την ιστορική έρευνα πως οι  διπλωµατικές αντιπροσωπείες της Ελβετίας και της Σουηδίας στο Τόκιο είχαν ενηµερώσει αµερικανούς πράκτορες αλλά και την Ουάσιγκτον για τις φιλοπόλεµες διαθέσεις της ιαπωνικής κυβέρνησης.

Στις 4 ∆εκεµβρίου ο Ρούζβελτ έλαβε µια 26σέλιδη «εµπιστευτική» έκθεση της ναυτικής αντικατασκοπίας η οποία «συµπεραίνει από τα υπάρχοντα στοιχεία ότι (…)  επίκειται άµεση πολεµική δράση των Ιαπώνων».

Παρ’ όλα αυτά δεν λαµβάνει κανένα µέτρο. Αυτό κι αν θεωρείται περίεργο…

Πάντως από τον Απρίλιο του 1941 υπάρχει στα αρχεία του τότε υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίµσον προσχέδιο για κήρυξη πολέµου εναντίον της Ιαπωνίας, της Γερµανίας και της Ιταλίας.

Όταν στις 8 ∆εκεµβρίου ο Ρούζβελτ κήρυξε τον πόλεµο κατά της Ιαπωνίας, δεν έπραξε το ίδιο για τις άλλες δύο.

Ήταν η Γερµανία και η Ιταλία – χωρίς ενθουσιασµό αυτή – που κήρυξαν τον πόλεµο στην Αµερική στις 11 ∆εκεµβρίου.