Έχει βρει ο Μπαρτζώκας το κλειδί του Αταμάν και του κάνει ματ, ή τα πράγματα είναι πιο απλά;

Τι έχουμε καταρχάς: μια ομάδα με αδιανόητο ταλέντο επιθετικά (Ναν, Μήτογλου, Σλούκα, Ερνανγκόμεθ, Γκριγκόνις, Λεσόρ, Παπαπέτρου) που στη βραδιά της μπορεί να διαλύσει κάθε ομάδα στην Ευρώπη (βλέπε Ρεάλ).

Ο Ολυμπιακός αντίθετα είναι πιο συμπαγής, έχει παίκτες που είναι πολύ καιρό μαζί. Έχει πλεονέκτημα στο “5” που αν γυρίσει και ο Μιλουτίνοφ θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο.

Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε χθες γιατί είχε 6/23 τρίποντα, έβαλε 7 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, έχασε κρίσιμες βολές, όμως η άμυνα του οδήγησε σε πολλά λάθη τον ΠΑΟ, ο οποίος κυριάρχησε στα ριμπάουντ.

Τελείωσε το ματς με τον Μόουζες να κάνει παπάδες, ενώ ο Πετρούσεφ ήταν άστοχος, ενώ ο Κάνααν δεν τα έβαζε.

Είχε τον Γουόκαπ που έπαιξε με διάστρεμμα και αυταπάρνηση. Ένας είναι ο δρόμος όταν οι απέναντι είναι “χεράδες”: άμυνα από α αποδυτήρια!

Αν στην εξίσωση βάλουμε και τους παίκτες που θα παίξουν και για τον προπονητή που τους εμπιστεύεται όλη τη χρονιά παρά το ντεφορμάρισμα, τους τραυματισμούς και τα λοιπά (βλέπε Μακίσικ αλλά όχι μόνο), έχουμε την εξίσωση που κάνει τον Ολυμπιακό καλύτερο σε αυτή τη φάση.

Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως θα νικά τον ΠΑΟ ως το τέλος της σεζόν. Τα υλικά του ΠΑΟ είναι αντικειμενικά καλύτερα (ο Ναν είναι ατομικά καλύτερος από τον Κάνααν, ο Μήτογλου από τον Πίτερς κτλ). Απομένει να μπουν σε μια σειρά, σε ένα rotation που θα απαντά σε αυτό του Ολυμπιακού, που έμαθε πια να μοιράζει το χρόνο και να μη φτάνει στο τέλος του ματς, στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, με κατάκοπους παίκτες.