Οι μεταρρυθμίσεις άργησαν μια μέρα ή κάποιες δεκαετίες;

Πόσα δομικά προβλήματα κουβαλά η ελληνική οικονομία;

Στερεύει το ρευστό που δόθηκε στην πανδημία και στην ενεργειακή κρίση;

Για το παραγωγικό μοντέλο θα μιλήσουμε κάποια στιγμή, στο ορατό μέλλον;

Λίγα ερωτήματα από τα πολλά, έτσι για αρχή, για να μπαίνουμε στο κλίμα. Το αφήγημα της Κυβέρνησης πάντως για μια οικονομία ανθηρή, που οι ξένοι στριμώχνονται να επενδύσουν, αρχίζει να μπάζει νερά, δάκρυα, μύρο σαν της Μονής του Αββακούμ.

Διότι η επενδυτική βαθμίδα δεν δόθηκε για μια ακόμη φορά. Βλέπει η Moody’s να τελειώνουν τα φράγκα;

Δε βλέπει προοπτικές, μάλλον προβλέπουν πως τελειώνει το καύσιμο που δόθηκε στην αγορά τα προηγούμενα χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στην επικαιρότητα είναι και ορθά το τραγικό και αδιανόητο δυστύχημα των Τεμπών. Καμία αλλαγή στους σιδηρόδρομους. Στον ένα χρόνο παραλίγο να είχαμε κι άλλα ατυχήματα διαβάζουμε.

Τα νούμερα πήγαν καλά. Όταν έχεις μια οικονομία συρρικνωμένη μετά από δεκαετές Μνημόνιο, θα γράψεις ανάπτυξη παραπάνω από τους άλλους στην ΕΕ. Αλλά αυτό δε λέει τίποτα. Την οικονομική κρίση διαδέχτηκαν άλλες (υγειονομική, ενεργειακή) που άνοιξαν τους κρουνούς της ρευστότητας. Τώρα δεν έχει άλλο. Και το επιδοματάκι του Πάσχα πήγε άκλαυτο. Ένα κοκορέτσι λιγότερο, αλλά το θέμα είναι πιο βαθύ.

Πουλάμε ήλιο και θάλασσα. Τουρισμός και το λουρί της μάνας. Στα νησιά, στα βουνά, για φραγκάτους, για λούμπεν, για τους δε βγαίνω αλλά τρέχω κάθε τριήμερο στας εξοχάς, για κάθε πορτοφόλι, για κάθε γούστο.

Η βαριά βιομηχανία της χώρας έχει την ελαφρότητα που της έδωσαν όλες οι Κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης.

Στο πολιτικό κομμάτι και παρά τις δημοσκοπήσεις, είναι περίπου βέβαιο πως η ΝΔ θα γράψει κάτω από 30% στις ευρωεκλογές, ενώ μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα είναι κάτω από 60%. Είναι και η φύση των εκλογών, είναι και η λαϊκή δυσαρέσκεια για διάφορα θέματα, με κεντρικό την ακρίβεια.

Αντί για μεταρρυθμίσεις η Κυβέρνηση μπήκε σε μια μακρά περίοδο κυβερνητικής στασιμότητας, έχοντας προτάξει θέματα που δεν αφορούν την οικονομία. Ήταν δεδομένο πως όλα πάνε καλά εκεί.

Θα επανέλθουμε για τις ευρωεκλογές, έχουμε καιρό, οι “Δημοκράτες” του Αντρέα Λοβέρδου φαίνεται πως είναι ο νέος υπολογίσιμος παίκτης.

Στη ΝΔ πάλι, καταλαβαίνουν τι σημαίνει φθορά της δεύτερης θητείας, αλλά και προσωπικά δεδομένα. Που καιρός για παραγωγική ανασυγκρότηση, για άμεσες επενδύσεις, για λίγη σοβαρότητα.

Τώρα πήραν χαμπάρι πως ο Κασσελάκης μπορεί να τους απειλήσει στο ορατό μέλλον. Αλλά σου λένε, κάτσε να τελειώσει τη στρατιωτική του θητεία και βλέπουμε.

Φτιάχνουμε νέο αφήγημα, χωρίς την επενδυτική βαθμίδα. Σιγά το δύσκολο.