Οι παλαιότεροι ημών θα ενθυμούνται κατά τη σοσιαλιστική δεκαετία του ΄80, πως κάθε φορά που υπήρχε μία μικρή ή μεγάλη κρίση στην Κυβέρνηση, η αιτία ήταν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα που απεργάζονταν την αποσταθεροποίηση του σοσιαλιστικού παραδείσου.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν εδώ τότε, ίσως υπάρχει ακόμη και τώρα στις κυβερνητικές λογικές.

Και είναι πράγματι αληθές πως ένας μεγαλοεπιχειρηματίας (κανείς δεν τον κατονομάζει, χρόνια πολλά για την ονομαστική του εορτή θα πούμε εμείς) με έντονη μιντιακή παρουσία, κάνει έντονη αντιπολίτευση, μέσω σφοδρής κριτικής. Καλύπτει τα κενά, μιας και πάνω σε ρεπορτάζ του Βήματος στηρίζεται η πρόταση μομφής.

Την οποία κάνει ο Ανδρουλάκης να μη ξεχνιόμαστε. Δεν του φτάνουν τα κουκιά, αλλά έχει ρεύμα. Σέρνει το χορό της κριτικής στην Κυβέρνηση.

Άλλο που ο Στέφανος υπερθεμάτισε ευρισκόμενος εις την αγκάλη του Ελληνικού Στρατού: εκεί τα συναισθήματα μεγεθύνονται, όλα είναι στο κόκκινο: ζήτησε παραίτηση του Πρωθυπουργού, διεθνείς παρατηρητές, όπως έχουμε διεθνή διαιτησία στα ματς του Πρωταθλήματος.

Θα ήταν για πολλά γέλια η κατάσταση, αν δεν ήταν καταρχάς θλιβερή.

Θα παιχτεί ένα θέατρο σκιών για ένα τριήμερο. Η αντιπολίτευση θα θελήσει να γυρίσει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις μιας επιθετικής τακτικής προς μια Κυβέρνηση που κοντεύει τα πέντε χρόνια, όχι το πιο σύνηθες στη χώρα μας.

Η Κυβέρνηση από την πλευρά της θα παίξει το χαρτί των ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Και μιας και ο επιχειρηματίας έχει οικονομικά συμφέροντα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συμπυκνώνει και τα δύο, στο ίδιο πρόσωπο.

Το ερώτημα είναι αν η Κυβέρνηση θα τον κατονομάσει, αν θα πάει σε ανοικτή κόντρα μαζί του, κάτι το οποίο είναι μάλλον απίθανο, όπως μας διαβεβαιώνουν οι γνωρίζοντες πρόσωπα και σχέσεις….