Η μεγάλη δυναστεία της προηγούμενης δεκαετίας, οι ανίκητοι Πολεμιστές, του Κάρι, του Τόμπσον, του Γκριν, του Ουίγκινς, των εξελίξιμων “μικρών”, όπως ο Κουμίνγκα και ο Μούντι, δεν τα κατάφεραν απέναντι στο Σακραμέντο. Η 10η θέση δεν άφηνε πολλά περιθώρια, όμως οι οπαδοί των Warriors περίμεναν έναν τελευταίο χορό πιο ανταγωνιστικό, περίμεναν να “πεθάνουν” μέσα στο παρκέ, να διεκδικήσουν ως το τέλος τη νίκη, να γυρίσουν το ματς με συνεχόμενα τρίποντα όπως συνήθιζαν. Τίποτα από αυτά δε συνέβη.

Έμειναν από δυνάμεις, ίσως και από κίνητρο, μετά από μία ούτως ή άλλως μέτρια χρονιά, στην οποία δεν μπόρεσαν να φανούν ανταγωνιστικοί, να μπουν έστω στον 1ο γύρο των πλέι οφ.

Το ρεπορτάζ λέει πως ο Τόμπσον είναι στην πόρτα της εξόδου. Ακόμη και οι μεγάλοι του θαυμαστές, δεν έχουν πολλά επιχειρήματα για την παραμονή του, μετά την άποντη βραδιά του Κλέι με 0/10 σουτ, 0/6 τρίποντα. Στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν δεν του πήγε τίποτα. Αν έμπαινε ένα, ίσως του άλλαζε την ψυχολογία, αν και ο Κλέι μας έχει συνηθίσει να είναι ψυχρός, άσχετα αν μπαίνουν ή όχι τα σουτ.

Άστοχοι οι πολεμιστές, σε μια βραδιά που τίποτα δεν δούλεψε για αυτούς. Τα σουτ δεν έμπαιναν, ο Γκριν δεν ήταν ο παλιός κυματοθραύστης στην άμυνα, ενώ ο Στέφεν Κάρι δεν είναι πλέον στην ηλικία που να μπορεί να γυρίσει ένα παιχνίδι μόνος του.

Για αυτόν δεν υπάρχει ξεκούραση, αφού θα πάει στο Παρίσι που τον περιμένει ένα χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο, μαζί και οι συνακόλουθες τιμές.

Λογικά, γύρω του θα κτιστούν οι νέοι Warriors, αφού μαζί με τον Κλέι, μάλλον φεύγει και ο Γκριν. Το καλοκαίρι είναι η στιγμή μεγάλων αποφάσεων για όλο τον Οργανισμό και κυρίως τον Στιβ Κέρι: η ομάδα πρέπει να χτιστεί από την αρχή.

Υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν πως Στέφεν και Κλέι πρέπει να μείνουν μαζί και να φύγει ο Γκριν που έχει με τον εκρηκτικό χαρακτήρα του δημιουργήσει ουκ ολίγα προβλήματα στην ομάδα.

Μπορεί ο τελευταίος χορός αυτής της τεράστιας ομάδας να μην ήταν ένδοξος, ας μην ξεχνάμε όμως πόσο άλλαξαν το μπάσκετ. Σε όλο τον κόσμο όλες οι ομάδες σουτάρουν τα διπλάσια τρίποντα σε σχέση με πριν μια δεκαετία. Όλοι ήθελαν να τους μιμηθούν, ακόμη και σε μικρότερες κατηγορίες, ακόμη και με ένα κλάσμα της ποιότητας τους

Πριν τον Κλέι και κυρίως τον Κάρι, το μπάσκετ είχε πολύ δίποντο. Όχι πια.