Γράφει ο Γιώργος Παντάκης

Ή κάτι δεν πάει καθόλου καλά ή πολλά πράγματα πάνε πάρα πολύ άσχημα. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι, και μάλιστα πολύ άσχημα…

Για να δούμε τι παίζει στον πλανήτη και με ποιους μέχρι αυτή τη στιγμή.

– Ο πρώτος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, πρώην γενικός της KGB επι κομμουνιστικης παντοκρατορίας, νυν ” ορθόδοξος” με συχνές επισκέψεις στο Άγιο Όρος (;;), που θέλει να ξαναφτιάξει μια διαφορετική ΕΣΣΔ, χωρίς τον ιδεολογικό μανδύα του κομμουνισμού, με άλλο τρόπο, λογική και όνομα. Για το σκοπό αυτό έβαλε στο στόχαστρο εδώ και σχεδόν τρία χρόνια την Ουκρανία, αλλά και κράτη στα Βαλκάνια και τον Καύκασο.

– Ο δεύτερος, ο δισεκατομμυριουχους Ντόναλντ Τραμπ, θέλει να σώσει την Αμερική μαζί με αλλους 8 δισεκατομμυριουχους (;;), και για να το κάνει αυτό, περα απο κάτι αλλα ιδίας λογικής που εχει στο μυαλόπ του,  θέλει να προσαρτήσει Καναδά και Παναμά στις ΗΠΑ, αλλά και να διεξάγει οικονομικό πόλεμο με την Ευρώπη και την Κίνα.

– Ο τρίτος, ο Ταγίπ Ερντογάν, με τη σειρά του θέλει να επαναφέρει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επεκτείνοντας την Τουρκία σε πολλές πλευρές, εξαπλώνοντας την επιρροή του και τονίζοντας το μουσουλμανικό χαρακτήρα της..

Κοινό σημείο και των τριών, η επιθυμία τους να μεγαλώσουν παίρνοντας με οποιονδήποτε τρόπο ξένες περιοχές, πόλεις, νησιά, θάλασσες, ακόμα και ολόκληρα κράτη…

– Ο τέταρτος, ο παλιός Αγιατολαχ Χομεινί του Ιράν, παρεμβαίνει σε μουσουλμανικά κράτη, χρηματοδοτώντας και τροφοδοτώντας τους τρομοκράτες σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή με παντός τύπου οπλισμό, με βασικό στόχο την εξολόθρευση του μοναδικού κράτους στην περιοχή που καθαρίζει τη βρωμιά: Του Ισραήλ.

Σε όλη αυτή την εξίσωση πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και την διαχρονική σχέση της Κίνας με την Βόρειο Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν, που πλέον τα έχουν βρει με τη Ρωσία του Πούτιν με μακροπρόθεσμο στόχο τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Το οποίο ΝΑΤΟ το βλέπει επιφυλακτικά έως εχθρικά και ο ίδιος ο Τραμπ, όπως έχει πει δημοσίως, και εύλογα ανησυχεί κανείς για την τύχη της συμμαχίας στο άμεσο μέλλον, και όσων αυτή (ας πούμε) προστατεύει.

Όλοι αυτοί παίζουν παιχνίδια, μεταξύ τους και με τον υπόλοιπο κόσμο. Παιχνίδια επικίνδυνα, που αν πάνε στραβά το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί που θα βρεθούν σε δύσκολη θέση θα είναι οι πολλοί, και όχι αυτοί οι λίγοι. Οι επεκτατικές τάσεις, για πολλούς λόγους, των ανθρώπων αυτών και των κρατών που εκπροσωπούν, σε συνδυασμό με πιθανή αδυναμία του ΝΑΤΟ να διασφαλίσει το status quo, είναι τρομακτικά επικίνδυνες.

Η κατάσταση αυτή γίνεται ακόμα πιο εκρηκτική και επικίνδυνη αν συνυπολογίσεις δύο παράγοντες: Τη τεράστια λαθρομετανάστευση και το θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Παράγοντες που δρουν συνδυαστικά εις βάρος κυρίως των κρατών της Δύσης.

Η μετακίνηση πληθυσμών με λαθραίο τρόπο, είτε με καθοδήγηση από κράτη που βάζουν τους λαθροδιακινητές είτε χωρίς, αφενός δημιουργεί τρομερά προβλήματα πολιτικής φύσεως στα κράτη που μετακινούνται οι άνθρωποι αυτοί (κυρίως στις χώρες – εισόδους της ΕΕ και στις ΗΠΑ), εξαιτίας της μεγάλης εγκληματικότητας, αλλά και της ρατσιστικής δράσης που προκαλείται, αφετέρου διευκολύνει την είσοδο στις χώρες αυτές ανθρώπων που δρουν σαν κανονικοί πράκτορες, διοργανώνοντας τρομοκρατικές επιθέσεις και στρατολογώντας κόσμο να πολεμήσει την ίδια του την πατρίδα υπέρ του Αλλάχ. Όλα αυτά εννοείται με την υποκίνηση αριστερών οργανώσεων και των γνωστών ΜΚΟ, που διαχειρίζονται ποσά με πολλά μηδενικά και έχουν απόλυτο συμφέρον διαιώνισης της κατάστασης αυτής. Και αυτή είναι η βασική αιτία ενδυνάμωσης της ακροδεξιάς σε ολοκληρο τον πλανήτη.

Στη γειτονιά μας, αυτή τη στιγμή ο μόνος παίκτης που αντιτίθεται ενεργά στα σχέδια αυτά, τουλάχιστον στη Μέση Ανατολή, είναι το Ισραήλ του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Στο οποίο βολεύονται φίλοι και εχθροί να κουνάνε το δάχτυλο, από την ασφάλεια των πόλεών τους, ότι κάνει την δύσκολη δουλειά που δε θέλει να κάνει κανένας άλλος. Αντίσταση επίσης επιδεικνύουν και οι Κούρδοι, που όμως όσο δε συγκροτούν επίσημη κρατική οντότητα δε μπορείς να τους υπολογίζεις. Η δε ΕΕ ροχαλίζει, αγρόν ηγόραζε, και με τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μεγαλύτερες χώρες της μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα αυτό. Εν ολίγοις έχει χάσει τον προσανατολισμό της και με τον τρόπο που λειτουργεί θα αργήσει να ενεργοποιηθεί. Σοβαρή και υπεύθυνη στάση σε αυτήν την επικίνδυνη ζώνη παίζει και η Αίγυπτος. Εδω οφείλω να υπενθυμίσω ότι πολλά χρονια πριν αρχίσουν τα όργανα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής,  ο πρ. Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε προβλέψει και φρόντισε να κάνει ισχυρές συμμαχίες και με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ Σίσι και τον πρόεδρο του Ισραήλ Peres.  Συμμαχίες τεράστιας σημασίας, που τώρα αντιλαμβανόμαστε την αξία της.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Κάποτε είχαμε έναν θεότρελο Χίτλερ, και δύο κομπάρσους, Μουσολίνι και Χιροχίτο, που οδήγησαν τον κόσμο στη μεγαλύτερη αιματοχυσία της ιστορίας. Τώρα τα πράγματα είναι πολύπλοκα και δυσκολότερα… Ο κόσμος έχει ήδη ξεκινήσει να διχάζεται σε συντηρητικούς και προοδευτικούς. Σε δεξιούς και “δημοκράτες”. Σε πιστούς και άπιστους. Σε δικαιωματιστες και σε ρατσιστές. Σε ιδέες για κλειστά σύνορα και σε άλλες με ανοιχτά σύνορα για όλους. Σε φίλους και εχθρούς. Σε…σε…σε…και τέλος δεν υπάρχει. Το είδαμε σε απόλυτο βαθμό στις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.

Το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο θα το δείξει η νεκροψία. Το μείζον είναι ότι ο διχασμός αυτός απλά κάνει τα σχέδια όλων των ανωτέρω ευκολότερα.

* Κάτι που θα πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι ότι πολλά πλέον κράτη διαθέτουν πυρηνικά. Κάποια είναι γνωστά και κάποια όχι.