Χαμηλή πτήση για την Εθνική που βρέθηκε χωρίς δυνάμεις και εμπνεύσεις μέσα στο ματς από το πρώτο λεπτό.

Μάλλον η ενέργεια που καταναλώθηκε στα προηγούμενα δύο ματς, ειδικά στην οκτάδα, ήταν καταλυτική.

Μην ξεχνάμε πως τα τουρνουά αυτά έχουν συνεχή παιχνίδια και εμείς έχουμε μια γερασμένη ομάδα.

Η ομάδα διακρίθηκε όμως μετά από 16 χρόνια, καθώς επέστρεψε στην τετράδα της διοργάνωσης.

Ουσιαστικά η ομάδα ξέρει το ταβάνι της.

Η είσοδος του Θανάση στις αρχές του τρίτου δεκάλεπτου ισοδυναμούσε με λευκή πετσέτα.

Στράβωσε το ματς και δεν το χτυπήσαμε, ούτε κοντά σχήματα, ούτε πίεση στα 4/4 του γηπέδου. γιατί σε 40 ώρες παίζουμε για το μετάλλιο. Αυτή είναι η αλήθεια.

Πάμε για το χάλκινο και μετά ανανέωση.

Εμείς γράψαμε νωρίς πως ήταν έγκλημα να μην πάει ο Ζούγρης. Τα συνεχή ματς θέλουν νιάτα και ο 20χρονος σέντερ θα απορροφούσε πολύ ξύλο μέσα στις ρακέτες, συν το επιθετικό του ταλέντο.

Να πούμε την αλήθεια. Δεν υπάρχει ελληνική σχολή στο μπάσκετ. Στηριζόμαστε στο ταλέντο κάποιων παικτών, ο Γιάννης μας αλλάζει επίπεδο, αλλά ως εκεί.

Η ανανέωση θα είναι δύσκολη. Λογικά Σλούκας, Παπ, Θανάσης και Κατσίβελης, λογικά ξαναλέμε και με κριτήρια καθαρά μπασκετικά, δεν έχουν άλλη διοργάνωση, ίσως και ο Λάρρυ, αν κατέβει κάποια στιγμή ο Ρογκαβόπουλος. Παίζει ο Παπ να θελήσει να μείνει κι άλλο, οπότε θα μείνει, αλλά με περιορισμένο ρόλο και χρόνο.

Αβδάλας και Ζούγρης μαζί με τον Σαμαντούροφ είναι το μέλλον, ενώ Γιάννης, Κώστας, ,Μήτογλου, Ντόρσεϊ έχουν τουλάχιστον μέχρι το 2028 χρόνια, να παίξουν για την Εθνική. Ομοίως Τολιόπουλος και Καλαϊτζάκης, σταθερά γρανάζια της ομάδας.

Άρα λοιπόν μπορούμε να συνεχίσουμε με τα 7/12 της τωρινής ομάδας να υπάρχει ένας κορμός και από εκεί και πέρα να γίνει η αναγκαία ανανέωση. Ρόγκα και Παπαγιάννης πρέπει να δούμε γιατί δεν παίζουν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουν εκτός. Ένας παίκτης 2.20 και ένα τριάρι με φαρμακερό σουτ.

Παγκόσμιο και Ολυμπιακοί είναι οι νέοι στόχοι και τρώγοντας έρχεται η όρεξη.

Ας δαγκώσουμε το χαλκό για μια νέα αρχή και βλέπουμε.