Για τα Σκόπια οι ευλογίες των συμμάχων είναι καθημερινές , οι παρεμβάσεις έντονες, ο οδικός χάρτης δεδομένος.
Για τα 12 μίλια;

Είναι ακόμη μία αναστροφή κεντρικής πολιτικής επιλογής (μια νέα κυβίστηση ίσως), που αφήνει έκθετους και αυτούς που έτρεξαν να υποστηρίξουν μια συμφωνία την οποία σε λίγο θα καταδικάσει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.

το ερώτημα δεν είναι αν οι Ιταλοί θα το πάνε μέχρι τέρμα, αλλά που βάζουν το τέρμα
Το ακόμη πιο δύσκολο ερώτημα είναι τι πράττει το Βατικανό υπογείως

η ρωσική παρουσία μοιραία αφαιρεί από το Ισραήλ την ελευθερία να παραβιάζει με στρατιωτικά προληπτικά χτυπήματα τη συριακή κυριαρχία – και φαίνεται ότι αρκετές φορές το Ισραήλ δοκιμάζει την ρωσική “υπομονή”, παραβιάζοντας την άτυπη ρωσο-ισραηλινή συνεννόηση για “έγκαιρη προειδοποίηση” της ρωσικής πλευράς

η Ρωσία, παρά τη φυσιολογική οργή της φαίνεται να επιλέγει, επί του παρόντος, να πάει διπλωματικό «πάσο», βλέποντας όπως πάντα τη μεγάλη εικόνα και το μέλλον της στη Συρία.

Το γεωπολιτικό πρόβλημα της σύγχρονης Τουρκίας κρατά σχεδόν έναν αιώνα τώρα. Στριμωγμένη ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή στον ψυχρό πόλεμο επέλεξε τον δυτικό διεθνή προσανατολισμό, πρακτικά να στηριχθεί στην αμερικανική ομπρέλα ασφάλειας και να γίνει συμμαχικό εξάρτημα του δυτικού αμυντικού συστήματος.

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας πρέπει να είναι και είναι … “αυτοτελείς” – δεν μπορεί είναι καν …”τριγωνικές” Ελλάδα-ΗΠΑ-Τουρκία και πολύ περισσότερο δεν μπορεί είναι … τύπου “άξονα” ΗΠΑ-Ελλάδα έναντι της Τουρκίας !

Η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών είναι ίσως μια πρώτη κίνηση καλής θέλησης από την τουρκική πλευρά προς τις ΗΠΑ, ενώ μια υποχώρηση στο θέμα του πάστορα θα την άφηνε εκτεθειμένη στα μάτια της τουρκικής κοινής γνώμης.