«Tο γκολ του Ζίντελαρ ήταν ένα έργο τέχνης που κανείς άλλος πριν ή μετά από αυτόν δεν θα μπορέσει να αντιγράψει. Ο κόσμος στο Λονδίνο σηκώθηκε όρθιος για να το χειροκροτήσει και κάθισε ξανά έπειτα από 20 λεπτά».

Με αυτό τον γλαφυρό τρόπο ο Βέλγος διαιτητής που διεύθυνε τη νίκη (4-3) της Αγγλίας επί της Αυστρίας το 1932, περιέγραψε με την αντικειμενικότητα τρίτου το σλάλομ του Ματίας Ζίντελαρ, ο οποίος πέρασε όλη την αγγλική ομάδα. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν 54 χρόνια για να τον μιμηθεί ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το 1986, με μια ανάλογη ενέργεια  το Μουντιάλ του Μεξικού. Και πάλι κόντρα στους Άγγλους. Που παίζουν σκληρά, αλλά δεν είναι κλαδευτήρια (συνήθως).

Ο Ματίας Ζίντελαρ υπήρξε ο πρώτος μεγάλος αστέρας του ποδοσφαίρου που πρωταγωνίστησε σε διαφημιστικά σποτ στο ραδιόφωνο και διαφήμισε σε αφίσες από γλυκά μέχρι πορτοφόλια…

Η ονειρική ομάδα
Κάπως έτσι ξεκίνησε ο θρύλος της Wunderteam (Βούντερτιμ), της περίφημης Εθνικής Αυστρίας που ονομάστηκε «Ομάδα Ονειρο» και του ηγέτη της, Ματίας Ζίντελαρ (ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο τη δεκαετία του ΄30, πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Τα επιτεύγματα της και ο τρόπος που αντιλαμβανόταν το ποδόσφαιρο εκείνο το σύνολο του εξαιρετικού κόουτς Ούγκο Μάισλ, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την εποχή του Μεσοπολέμου (έτσι ονομάζεται η εποχή μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων).

Οι ιστορικοί του αθλήματος την θεωρούν ως την πρώτη επαναστατική Εθνική όλων των εποχών και την πρώτη από τις τρεις Βασίλισσες που έμειναν δίχως μουντιαλικό στέμμα (μαζί με τις Ουγγαρία 1954, Ολλανδία 1974), καθώς αποκλείστηκε στα ημιτελικά του 1934 από την διοργανώτρια και μετέπειτα κάτοχο Ιταλία του Μουσολίνι, με τους ιστορικούς της εποχής να καταγράφουν διαιτητική εύνοια προς την Σκουάντρα Ατζούρα.

Ήταν το πρώτο πλήγμα που του κατάφερε ο Άξονας (το δεύτερο θα ήταν καθοριστικό)

Το ΟΧΙ στους Ναζί
Το στοιχείο όμως που έκανε ακόμα πιο συνταρακτική την ιστορία της «Ομάδας Ονειρο» και ακόμα περισσότερο του αρχηγού της, ήταν η τραγική κατάληξη που είχαν ομάδα και παίκτης. Στους δικούς μας καιρούς ίσως να φαντάζουν παράξενα όλα αυτά, όμως τότε η πατρίδα ήταν το νούμερο ένα ιδανικό. Τουλάχιστον για τον Ζίντελαρ ήταν. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα το 1938, αλλά και τον επόμενο χρόνο. Η Αυστρία προετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας και ήταν μάλιστα εκ των φαβορί για την κατάκτηση του. Ο Μάισλ, ο Ζίντελαρ και η υπόλοιπη παρέα όμως δεν ταξίδεψε ποτέ στο Παρίσι.

Λίγο πριν το Μουντιάλ, η Χιτλερική Γερμανία εισέβαλε στην Αυστρία και την προσάρτησε στα εδάφη της «(Ανσλους»). Όπως συνέβη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, έτσι και στο ποδόσφαιρο, ανακοινώθηκε το εξής: «Οποιος θέλει να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο, οφείλει να το κάνει στο γερμανικό πλαίσιο και να αγωνίζεται με τα χρώματα της Γερμανίας!». Η Wunderteam έπαψε αυτομάτως να υπάρχει και η πλειονότητα των Αυστριακών διεθνών επέλεξε να σταματήσει τη μπάλα.

Οταν ντρόπιασε τον Χίτλερ
Οι Γερμανοί όμως ήθελαν σαν τρελοί τον Ζίντελαρ. Ηξεραν πως με αυτόν στην ομάδα τους, θα είχαν ελπίδες για το Μουντιάλ. Του έταξαν τα πάντα, Χρήμα, δόξα, καταξίωση, ζωή! Ο 34χρονος τότε επιθετικός αρνήθηκε, λέγοντας πως δεν άντεχαν τα πόδια του, κάτι που εξόργισε τους κατακτητές.

Με το που μπήκε το 1939, οι Γερμανοί θέλησαν να καλοπιάσουν τον αυστριακό λαό και οργάνωσαν ένα φιλικό μεταξύ της Εθνικής τους και της Wunderteam. Η συμφωνία ήταν να λήξει 1-1, ώστε άπαντες να μείνουν ευχαριστημένοι.

Ο Ζίντελαρ δεν μπορούσε να συγκρατήσει την καταπίεση που ένιωθε μέσα του. Ανοιξε το σκορ, περνώντας πέντε αντιπάλους. Αυτό τρέλανε τους Γερμανούς, στους οποίους είχε πει πως δεν άντεχε να παίζει. Επί 90 λεπτά τους έκανε ό,τι ήθελε και στο φινάλε έδωσε ασίστ στον Καρλ Σέτα που διαμόρφωσε το τελικό 2-0. Οι δυο τους πήγαν και στάθηκαν προκλητικά, γελώντας μπροστά από τους Γερμανούς επίσημους. Εκεί βρισκόταν και ο Χίτλερ που προφανώς έδωσε τη μετέπειτα διαταγή!

Tελευταίο αντίο
Περίπου δύο μήνες αργότερα, ο Ζίντελαρ (όλως περιέργως) βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα του στη Βιέννη. Είπαν πως ευθυνόταν η διαρροή γκαζιού. Αυτή παραμένει μέχρι σήμερα η επίσημη αιτία θανάτου εκείνου που αποκάλεσαν Μότσαρτ, με τη μαγική εμφάνιση του κόντρα στους Ναζί να αποτελεί το ύστατο κονσέρτο του.

Στην κηδεία του παρευρέθηκαν 65.000 Αυστριακοί που έγραψαν στα παλιότερα των υποδημάτων τους την σχετική απαγόρευση των Ναζί. Το όνομα του έγινε σύμβολο της ψυχικής αντίστασης στη χώρα και η ιστορία του μία από τις πλέον θλιβερές στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Η ιστορία του Ζίντελαρ απότοκη μιας αιματοβαμμένης εποχής, απόλυτα συνυφασμένης με την Εθνική Αυστρίας που παρά το γεγονός πως δεν κατέκτησε τίτλο, καταγράφεται ως Βασίλισσα, που όπως κι ο Βασιλιάς της δεν στέφθηκαν ποτέ…