Μνημόνιο και Σκοπιανό: το αβγό έκανε την κότα ή η κότα το αβγό;

Ασυνήθιστη κινητικότητα παρουσιάζει το Σκοπιανό, πράγμα που από μόνο του δείχνει πως ΗΠΑ ή/και Γερμανία επιζητούν μια λύση άμεσα, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους.

Η δική μας Κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται πως θα λύσει ένα πρόβλημα δεκαετιών, αλλά είναι δύσκολο να πείσει και τον πιο καλοπροαίρετο πως όλα όσα συμβαίνουν γίνονται κατόπιν ενεργειών της, ή κατόπιν διμερών επαφών.

Σαφώς η κυβερνητική αλλαγή στα Σκόπια δίνει διαφορετικά περιθώρια διαπραγματεύσεων, όμως οι πρωτοβουλίες βρίσκονται όπως σχεδόν πάντα αλλού.

Έχουμε το Βουκουρέστι οδηγό, διαλαλούν και διατρανώνουν πολλοί, όμως η χρονική απόσταση των περίπου δέκα ετών μας δίνει το περιθώριο να διατυπώσουμε κάποιες βάσιμες υποθέσεις.

Η οργή των ΗΠΑ μετά το Βουκουρέστι (2-4/4/2008) ήταν έκδηλη και ξέφυγε από τις συνήθεις διπλωματικές πρακτικές.

Παράλληλα στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, η ιστορική επενδυτική τράπεζα (είχε ιδρυθεί το 1850) Lehman Brothers κατέρρευσε κάτω από το βάρος ζημιών 60 δισ. δολαρίων, κυρίως από “τοξικά” προϊόντα. Η χρεοκοπία της Lehman Brothers, οδήγησε στη χειρότερη χρηματοοικονομική κρίση μετά τη Μεγάλη Ύφεση. Ακόμη και σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά, υπάρχουν αναλυτές που δεν μπορούν να πιστέψουν , πως οι αμερικανικές αρχές άφησαν την Lehman Βrothers να καταρρεύσει , προκαλώντας ένα ντόμινο σε χρηματοπιστωτικές εταιρίες σε  όλο τον κόσμο και πιέζοντας ασφυκτικά τις πιο αδύναμες και με υψηλό εξωτερικό δανεισμό χώρες.

Η Κυβέρνηση Καραμανλή θα δεχτεί μια άνευ προηγουμένου μαζική και ενορχηστρωμένη επίθεση με κάθε αφορμή και ευκαιρία. Ασφαλώς και έχει κάνει λάθη, σίγουρα δεν είναι άμοιρη ευθυνών, αλλά το πράγμα δείχνει πως κάπου, κάποιοι έχουν αποφασίσει να τους τελειώσουν.

Στην ουσία θα οδηγηθεί σε παραίτηση το καλοκαίρι του 2009, ενώ έχουν προηγηθεί τα μύρια όσα. Ο δρόμος για τα Μνημόνια είναι προαποφασισμένος, όπως δείχνουν οι εξακριβωμένες επαφές των ιθυνόντων του ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ πριν ακόμη ανέλθουν στην εξουσία τον Οκτώβρη του 2009.

Δεν θα το παλέψουμε καν, θα μπούμε σε πρόγραμμα, γιατί είμαστε «αμαρτωλοί» και οι αγορές «δεν θα μας θέλουν, μας διώχνουν μακριά”.

Ελάχιστοι συνδέουν την εξέλιξη με τη στάση στο Βουκουρέστι.

Δέκα χρόνια μετά, ενώ έχουν προηγηθεί άπειρα επεισόδια χρεοκοπιών και «διασώσεων», με αποκορύφωμα το εντέχνως δραματοποιημένο με κλειστές Τράπεζες και άνευ λογικής καλοκαίρι του 2015, η χώρα δείχνει πως μπορεί να βγει από τα Μνημόνια, έστω με επιτήρηση, έστω με προληπτική γραμμή στήριξης.

Και ξαφνικά “ξανασκάει” το Σκοπιανό. Λύση εδώ και τώρα. Νούμερο ένα στην ατζέντα, λες και πάθαμε κάτι που έμεινε άλυτο 25 χρόνια. Οι Σκοπιανοί ξαφνικά βρίσκουν τη διαλλακτικότητα σε ένα συρτάρι και αποδέχονται το προφανές: οι αρχαίοι Μακεδόνες διέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα, όχι κάποια άλλη…

Τελικά το μεγαλύτερο προαπαιτούμενο για να βγούμε από τα Μνημόνια ίσως είναι το Σκοπιανό.

Αν επιλυθεί ενδεχομένως οι αγορές να μας δουν με άλλο μάτι και μας δανείσουν με βιώσιμο επιτόκιο.

Δεν πρόκειται για θεωρία συνωμοσίας, αλλά για σοβαρή υπόθεση εργασίας ποσοτικής οικονομικής και διπλωματικής ιστορίας.

Βεβαίως εδώ γεννιούνται και τα διλήμματα.

Είσαι σε θέση να διαπραγματευτείς επί της ουσίας και όχι να επικυρώσεις αυτά που έχουν προαποφασιστεί αλλού για εμάς;

Βάζεις ανταλλάγματα σε ένα τέτοιο θέμα, ενώ επίκειται οριστική λύση “έναντι όλων”;

Είναι η κατάλληλη στιγμή για την επίλυση βάσει των δικών μας συμφερόντων;

Ένα λάθος στην οικονομία πάει τη χώρα πίσω λίγα χρόνια, ένα λάθος στη διπλωματία ίσως δεν διορθωθεί ποτέ.

Γιατί ας μην έχουμε αυταπάτες. Η προσπάθεια είναι να αποφευχθεί το «ιστορικό λάθος». Τίποτα παραπάνω. Έχουμε –ας μην το ξεχνάμε- κι ένα Μνημόνιο να κλείσουμε. Οριστικά…