Με μια γεύση προδοσίας στα χείλη κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα

Βαθιά μέσα στο χρυσαφί του καλοκαιριού (και όλων των άλλων εποχών, παντού, ολούθε χρυσαφί, εντός κι εκτός έδρας)

Και το άρωμα των γυακίνθων, γιατί τα γύρισες;

Στην ποίηση καταφεύγουμε (πειράζουμε και λίγο τους στίχους) όλοι οι πονεμένοι υποστηρικτές της Μαρίνας Πατούλη, που ακούσαμε το χαμόσυνο νέο της υποψηφιότητάς της, που πιστέψαμε στο όραμα της για ένα χρυσό Μαρούσι, ξέροντας  από την αρχή τα εμπόδια που θα υψώνονταν σαν βράχοι.

Η Μαρίνα των βράχων αποχαιρέτησε το αίνιγμά της.

Βουβός μεν, πόνος δε στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης που πάει χρόνια πίσω την Αυτοδιοίκηση.

Κι ας μιλούσαν οι άτυπες δημοσκοπήσεις που γίνονταν γνωστές στόμα με στόμα για το εκπληκτικό 44%: είναι σκληρός πόλεμος ο εμφύλιος.

Με μια λιτή και μεστή νοημάτων ανακοίνωση η Μαρίνα Πατούλη δήλωσε πως δεν θα είναι υποψήφια για το δημαρχιακό θώκο του Αμαρουσίου.

Για να δούμε αν θα επιδείξουν και οι άλλοι την ίδια ενωτική διάθεση. Η κυρία Πατούλη το απέδειξε στην πράξη και πέραν πάσης αμφιβολίας.