Κι ήταν οι εκλογές άσπρες σαν τα γάλατα και του ‘λεγαν γαργάλατα.

Έχει μια ξεχωριστή ίσως και ιδιότυπη σχέση με την ελληνική γλώσσα ο Πρωθυπουργός, αλλά συχνά πυκνά είναι σαφέστατος. Ενδεχομένως ολίγον κυνικός, αλλά εύκολος στην «αποδελτίωση».

Τουλάχιστον γίνεται κατανοητός σε όσους μπορούν να τον ερμηνεύσουν.

Τον γαργαλούν είπε για εκλογές τον Μάιο. Που σημαίνει πως τον κάνει και γελά ένα τέτοιο σενάριο.

Εδώ πέρασε η τροπολογία-σέλφι για να μη χρειαστεί να παραιτηθούν οι δύο βουλευτές που πάνε και για ευρωβουλευτές, ονόματα δεν λέμε, κανείς δεν τα ξέρει, μην τα αποκαλύψουμε.

Από τη στιγμή που αποσυνδέθηκε και η εκλογή του ΠτΔ από τη διάλυση της Βουλής, ο σχεδιασμός του Μαξίμου έχει εκλογές τον Οκτώβριο, μια γεμάτη τετραετία στην αντιπολίτευση, μεγάλη προσοχή στις όποιες εσωκομματικές αμφισβητήσεις, που όλοι το ξέρουν, μετεκλογικά θα είναι σφοδρότατες.

Να κρατήσει την ηγεσία του κόμματος θα είναι το στοίχημα του κυρίου Τσίπρα τη σεζόν 2019-2020. Και αφού τα καταφέρει, σταδιακά θα προσπαθήσει να αρθρώσει αντιπολιτευτικό λόγο για να κάνει το come back το 2022, άντε 2023, εκμεταλλευόμενος και τις όποιες αστοχίες και λάθη της μέλλουσας Κυβέρνησης. Ούτε πενήντα χρονών δεν θα είναι…

Και εννοείται πως ως τον Οκτώβρη θα γίνουν όσες παροχές και διορισμοί μπορούν να γίνουν.

Οι αυτοδιοικητικές δεν προσφέρονται για πολιτικά συμπεράσματα, στις ευρωεκλογές πιστεύουν σε μια διαχειρίσιμη διαφορά ήττας και θα τα δώσουν όλα στις εθνικές, με «διαφορετικό διακύβευμα» και με μια πανστρατιά προοδευτική, προοδευτικών και προοδευτικότητας.