Ακόμη ένα κόμμα διαλύθηκε ΣΥΡΙΖΑ.

Το τρίτο. Σε λίγο θα διασπάσει και τη ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνοντας τις φιλικά προσκείμενες στην κυβερνώσα Αριστερά “τάσεις”.

Ουδείς μπορεί να το αποκλείσει.

Προς το παρόν, μετά το Ποτάμι και τους ΑνΕλ ήλθε κα η  ώρα της ΔημΑρ να διασπαστεί για να πάει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η διαφορά είναι πως πάει και ο Πρόεδρος της με το κυβερνών κόμμα.

Η θεία χάρις, ήτοι ο Θεοχαρόπουλος.

Πρόκειται στην ουσία για τη δύναμη εκείνη που προέρχεται από το θεούλη Θεοχαρόπουλο, δια της οποίας ο αμαρτωλός πολιτικά άνθρωπος μπορεί να οικειοποιηθεί το λυτρωτικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ και να πετύχει τη σωτηρία της χώρας, δευτερευόντως και και τη δική του.

Που -άσε να λέει η εσωκομματική της ΔημΑρ αντιπολίτευση- ο άνθρωπος τα έβαλε κάτω με λογική και συναίσθημα: τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, 1% το λαδόξυδο.

Αντί να κυνηγά ανεμόμυλους και να τα δίνει όλα όχι για το 3% που δίνει είσοδο τη Βουλή, αλλά για το 1,7% που σημαίνει κρατική χρηματοδότηση, αλλάζει ρότα.

Στρίβει απότομα το τιμόνι προς τα αριστερά και συναντά στα δεξιά του, πρώτο τραπέζι πίστα στα ψηφοδέλτια, την Κουμουνδούρου.

Αυτό λέγεται πολιτικός Ρεαλ-ισμός, σε μια χώρα γεμάτη ρομαντικούς οπαδούς της Μπάρτσα και της Λίβερπουλ.

Έχει πλάκα το γεγονός πως πριν έξι-επτά χρόνια, το ίδιο κόμμα, που αν κατέλθει αυτόνομο στις εκλογές έχει ταβάνι βαριά το 1%, ήταν ο ρυθμιστής της τριμερούς διακυβέρνησης και άρα της πολιτικής ζωής: ταλάνισε για μήνες με την αμφίθυμη στάση του, μια χώρα που βρισκόταν μέχρι τα μπούνια μέσα στα Μνημόνια.

Όμως ο άνθρωπος, ο μέγιστος πολιτικός, ο οραματιστής Θεοχαρόπουλος διατηρώντας ακέραιες τις λογικές και ηθικές δυνάμεις του, έχει τη δυνατότητα να στραφεί ελεύθερα στο αγαθό, να διαπράξει την αρετή και να σωθεί, χωρίς να έχει την ανάγκη της χάριτος του λαού (λέγε με ίσως Επικρατείας).

Είναι η κίνηση ματ που αίφνης αλλάζει άρδην τα δεδομένα των επερχόμενων διαδοχικών και συντεταγμένων εκλογικών αναμετρήσεων, που δίνει πνοή στα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ για να τελεώσει με τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού.