Σε τουρνέ στην επαρχία ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτήν που τώρα λέμε Περιφέρεια, αλλά όταν τη λέγαμε επαρχία ήταν που ψηφιζε ΠΑΣΟΚ. Μόνο.

Για να πει πως δεν θα αντέξουν πολύ στην εξουσία αυτοί που κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους, λες και η Κυβέρνησή του αντιμετώπισε ισότιμα τους πάντες, όταν βρισκόταν στην εξουσία.

Ποιος δε θυμάται την ταξική πολιτική υπέρ των αδυνάμων; Όπου αδύναμοι και όσοι δήλωναν ελάχιστα εισοδήματα, έχοντας αδήλωτα, δουλεύοντας μαύρα και μπαγιόκο στην άκρη (του κόσμου κάποιοι)

Ποιος ξέχασε την ατάκα στο Μάτι “κι αν σου είχε δοθεί το επίδομα θα το είχες ξοδέψει”, που είπε ο ίδιος σε πυρόπληκτο;

Αφήνουμε στην άκρη όλα όσα έγιναν τη βραδιά της τραγωδίας, όσα ειπώθηκαν την επομένη και τα σόου με μαυροπενθούσες μέλλουσες Υπουργούς.

Σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκουν οι πυρόπληκτοι άραγε, που άκουγαν για μέρες ενορχηστρωμένα πως αυτοί φταίνε;

Τη μεσαία τάξη την είχε κατηγοριοποιήσει στα φορολογικά υποζύγια;

Ζώα που πληρώνουν και οι πονηροί και επιτήδειοι να λαμβάνουν επιδόματα που ουσιαστικά δε δικαιούνται;

Ο κύριος Πετσίτης ανήκε σε κάποια ειδική κατηγορία πολιτών;

Η κομματική νομενκλατούρα μήπως είχε παραπάνω δικαιώματα;

Οπότε όλα αυτά που λέει ο πρώην Πρωθυπουργός, είναι πολύ λίγα και πολύ νωρίς.

Αλλά προφανώς αυτός ξέρει καλύτερα. Είναι ο μάγος που έκανε ένα μικρό κόμμα αντίδρασης, κόμμα εξουσίας. Κανείς δε λέει πόσο τον βοήθησε η συγκυρία, η τύχη, η κρίση και τα διαρκή λάθη των αντιπάλων . Και το 2010 (Α΄Μνημόνιο) όσο και μετά που τον υποτίμησαν.

Μετά και τις αποκαλύψεις για το 2014, που ουσιαστικά λένε πως υπήρχε τρελή βουλιμία για εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ μεγάλο δρόμο να διαβεί για να ξαναφτιάξει πλειοψηφικό ρεύμα.

Όντας στην αντιπολίτευση δεν έχει καν την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν φτιάχνει την ατζέντα και ουσιαστικά εναποθέτει τις ελπίδες του για γρήγορο come back, στα λάθη, στις αστοχίες και στις χαζομάρες της Κυβέρνησης.

Που κάνει αρκετά, αλλά έως τώρα τα μαζεύει γρήγορα, δείχνοντας αντανακλαστικά.

Στις τουρνέ στην επαρχία λοιπόν μπορεί να πει όλες τις παλιές επιτυχίες του, όπως όλες οι καλλιτεχνικές φίρμες που βγαίνουν από την πρώτη θέση της μαρκίζας και απομακρύνονται για ένα διάστημα.

Αν ήταν αοιδός λοιπόν θα τραγουδούσε στα πανηγύρια:

-Βρε Μητσοτάκη, με πότισες φαρμάκι (καιντιμπιντιμπιντιμπιντάι,  ντιμπιντάι, ντιμπιντάι)

-Μου λες να κρατήσω ψηλά το κεφάλι, μου λες να γελάσω σαν πρώτα και πάλι, να μη σταματάω στη μέση του δρόμου, να βγάλω τη μάσκα, τη μάσκα του πόνου

-Ξεφυλλίζοντας απόψε τα όνειρά μου, να περάσει όπως όπως η βραδιά μου, στο ΄15 σταμάτησα και θυμήθηκα τον (τριπλό) θρίαμβο και δάκρυσα. Μα δε θυμήθηκα το χρώμα των ματιών σου (Ανγκέλα) ούτε τον ήχο απ΄το νταούλι δε θυμήθηκα, και προπαθώντας κάτι για να θυμηθώ, αποκοιμήθηκα…

Θα παρακολουθήσουμε με αγωνία όλες τις εμφανίσεις του πρώην Πρωθυπουργού στην επαρχία και ίσως και στην Ομογένεια  στα εξωτερικά. Εκεί θα πρέπει να τους πει γιατί δε θέλει να ψηφίζουν, ειδικά σε όσους  φορολογούνται είτε για εισοδήματα είτε για ακίνητα στην Ελλάδα.

Εκεί θα τους πει κλασικό ρεπερτόριο Καζαντζίδη, το ψωμί της ξενιτιάς, αλλά και λίγο στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή.

Ζιβάγκο και σακάκι. Και ίδρυση ΠΑΚ.

Πάμε (για) Άλλο Κόμμα..