(Μην πει κανείς πως το ρολόι δείχνει τους “53” της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, θα έχουμε θέμα)

Για μια φορά το εξάμηνο δεν έγινε κάτι.

Δείκτης ασήμαντης συχνότητας οιουδήποτε φαινομένου.

Ήταν λεκτικό το ατόπημα του πρώην Υπουργού, στην προσπάθειά του να αποδείξει πως όταν είχε την πολιτική ευθύνη όλα έγιναν υποδειγματικά και παραδειγματικά.

Πάνω στο δίκιο βουνό που έκαιγε τα εντός του, είπε πως μια φορά το εξάμηνο βίαζαν παιδάκια στη Μόρια, περιστατικά ήσσονος σημασίας μπροστά στο κλέος της Υπουργίας του.

Σκιές δε χωρούν πάνω σε μια θριαμβευτική υπουργική θητεία, άσχετα που σε λίγα χρόνια θα θυμούνται ο ίδιος και ο θυρωρός της πολυκατοικίας του, αν υπήρχε ακόμη η ειδικότητα.

Είναι όμως ίσως και ενδεικτική η ατάκα για τη λογική των εξαμήνων που διέπει την κυβερνώσα Αριστερά.

-Ένα εξάμηνο το 2015 έζησαν το επαναστατικό τους όνειρο, έξω από ΕΕ, ΝΑΤΟ, φτιάξε και άλλο συνδικάτο, δεν έγινε κάτι. Πήγαιναν να κτισθεί ταξική συνείδηση στις ουρές των ΑΤΜ, κάτι χρόνια γκομενικά επίλυσαν οι αντιδραστικοί πολίτες.

-Ένα εξάμηνο να χαθεί στα ΑΕΙ, προκειμένου να βρουν τα παιδιά τη θέση τους στο πολιτικό γίγνεσθαι, ομοίως.

-Ένα εξάμηνο για να κυρωθούν οι Πρέσπες, διαλύθηκαν και κάτι μικροκόμματα στο ενδιάμεσο, με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια.

-Ένα εξάμηνο ασυλίας στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά παντιέρα ρόσα και άσε τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν πλεονεκτήματα τόσα.

Μια φορά έστω μέσα στο οποιοδήποτε εξάμηνο, φτάνει για να καταστραφούν ζωές και παιδικές ψυχές.

Λεπτομέρειες μπροστά στο σοβιετικό μεγαλείο, μπροστά στη νομοτελειακή επέλαση του υπαρκτού σοσιαλισμού, μακριά από έθνη, κράτη, ξεχωριστούς πολιτισμούς και άλλες ξεπερασμένες ιδεοληψίες.

Όλα στο μπλέντερ της πολιτικής αντιπαράθεσης κι όπου βγει.