Στη μέρα του χαμού του Γιώργου Κοτανίδη, στην επικαιρότητα κυριαρχούν όλα όσα δεν αντιπροσώπευσε, όλα όσα δεν πρέσβευε, όλα όσαν δεν θα μπορούσε να ήταν, ούτε ως ρόλος.

Οπαδοί που απειλούν αφού γκρινιάξουν ή μετά.

Πολιτικοί που δεν εκβιάζονται, αλλά το σκέφτηκαν βαθιά και για το καλό μας δίνουν τη ….σολομώντεια «λύση».

Να δείτε που ο χαμός δε θα γίνει για τους -5 έως -10 βαθμούς αλλά για το τρέχον ή το επόμενο Πρωτάθλημα.

Νόμος είναι το δίκιο του Ζαγοράκη.

Η πιο σωστή βάσει της τροπολογίας και ευκολότερα  εκτελέσιμη ποινή θα είναι να αφαιρεθούν 7,5 βαθμοί.

Άντε να δούμε και βαθμολογία με δεκαδικούς, έτσι για την αλλαγή και την αριστεία.

Κι από την άλλη ο Γιώργος Κοτανίδης. Ένας άνθρωπος της Τέχνης, που δεν εξαργύρωσε, δεν καταδέχτηκε πιο σωστά να εξαργυρώσει την αντιστασιακή του δράση επί δικτατορίας.

Ένας άνθρωπος ευγενής, ενάρετος, ένας σοφός καλλιτέχνης.

Ναι,υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα.

Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα που έλεγε και το αλήστου μνήμης σλόγκαν.

Μόνο που δεν είναι του συρμού. Δε διχάζει, δεν ξεσηκώνει, δεν αλλαλάζει.

Παραμένει όμως φάρος φωτεινός, για τα καραβάκια που χάνονται στην κακοκαιρία της επιβολής της δύναμης του ισχυρότερου.

Η «παράγκα» είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε για να καταδείξουμε την αφόρητη εύνοια μιας ομάδας ή μιας κατάστασης.

Μέσα από χιλιάδες κανονικές παράγκες όμως βγήκαν άνθρωποι ου έκαναν αυτή τη χώρα καλύτερη, ομορφότερη, περήφανη.

Και τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη για αυτό.